เจอตัวแล้ว! เรียนภาษาอังกฤษราคากระเป๋าแบบรั่วก็เรียนได้นะ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนั่งคิดย้อนดูตัวเอง ตอนหลังด่าไม่ออกอะ พูดภาษาอังกฤษได้แต่คำว่า “ฮัลโหล” กับ “แบงค์ยู” ซะส่วนใหญ่ งานนี้ถ้าไปสมัครงานใหม่เค้าไล่มาเตะหลังกันเรียบร้อย ไม่เรียนไม่ได้แล้วล่ะ แต่เงินในกระเป๋าตังค์นี่… เหลือน้อยกว่าเหรียญในรางหยอดขวดเลยมั้ง ขืนไปสมัครคอร์สเรียนแพงๆ คงอดตายก่อนจบคอร์สแน่ เลยตั้งปณิธานไว้เลยว่า ต้องหาทางเรียนให้ได้ถูกที่สุดแบบที่ตัวไม่บานปลาย
ขั้นแรกเลยเอามือกุมขมับ แล้วเปิดเน็ตมั่วหาข้อมูลแบบมึนๆ ตอนแรกเจอคอร์สออนไลน์มากมาย ล่อตาล่อใจอยู่นาน แต่พอดูราคาเนี่ย… แทบจะควักตาตัวเอง ทิ้งดิ่งนั่นแหละไม่คิดแล้ว เลยเลี้ยวหันไปเสิร์ชใหม่ หาคำว่า “เรียนภาษาอังกฤษ ราคาประหยัด” แบบเน้นๆ ไปเจอหลายที่เหมือนกัน พอดีมีเพื่อนในแอปคุยเก่าๆ เคยมาบอกไว้ว่ามีเว็บบอร์ดนึงเค้าชอบแชร์คอร์สเรียนถูกๆ เลยลองตามดู
เจอบอร์ดนั้นเข้า! ไม่คิดว่ามันจะเวิร์ค มีคนมารีวิวจริงจังว่าเรียนที่ไหนถูกและโอเคบ้าง เล่นเอารีบอ่านเพลินเลย ที่สำคัญคือมีคนแจกคอร์สฟรีด้วย! ของฟรีนี่ต้องได้สอยบ้างละวะ เล่นเอาเพลิดเลยโหลดมาหลายคอร์ส ไฟล์ PDF, วิดีโอเล็กๆ น้อยๆ บางทีก็แค่โน้ตย่อสั้นๆ เอามากองไว้ก่อน ไว้ค่อยนั่งเลือกทีหลัง แต่รู้สึกว่า… มันกระจัดกระจายไปหมด เก็บมาเป็นถุงเป็นถัง ต้องค่อยๆ หยิบมาดูทีละอัน
อยู่ๆ แม่ก็เอ่ยปากขึ้นมาว่าที่ชุมชนตอนเช้ามีคลาสเล็กๆ นะ เปิดสอนพื้นฐาน โดยกลุ่มอาสาสมัครแถวนั้นเอง ราคาเท่าไหร่หรอแม่? บอกว่า “ครั้งละยี่สิบบาท แค่นั้นเอง!” มันอาจจะดูตลกนะ แต่คิดว่าไม่ลองไม่รู้ รีบตื่นเช้าตีห้าไปลงทะเบียนแบบสดๆ ร้อนๆ ที่นั่นเรียนเป็นกลุ่มเล็กๆ ครูก็เป็นอาสาสมัครแม่บ้านใจดีที่เคยไปอยู่ต่างประเทศมาหลายปี มันไม่เน้นแกรมม่ารกสมอง แต่เน้นพูดคุย แนะนำตัว สารทุกข์สุกดิบประจำวัน แถมเพื่อนร่วมคลาสส่วนใหญ่ก็วัยแม่แบบเรา เข้าใจว่าทำไมเราเรียนช้า มันไม่กดดันเนี่ยแหละ ชอบ!
แต่เรารู้สึกว่ามันยังขาดอะไรไปอะ อยากได้ตัวช่วยทวนความจำอยู่ตลอดเวลา แถมต้องอัดแน่น! เลยลองฟังเสียงแนะนำจากในยูทูป จากคนที่เค้าเคยเรียนในงบน้อยเหมือนกัน เค้าบอกว่าให้ใช้แอปฝึกภาษาฟรีที่เค้าใช้อยู่เนี่ยแหละ (ไม่เขียนชื่อแอปเด็ดขาด! ตามกฏนะ) เลยโหลดมาติดมือถือ ลองใช้ดู พลิกไปพลิกมา ประทับใจตรงที่มันให้ท่องไปทีละคำ ทีละประโยคสั้นๆ มีเกมส์เล็กๆ น้อยให้เล่นด้วย ถ้าทำถูกก็รู้สึกดี ถ้าทำผิดก็เริ่มใหม่ ทำไปทำมาอยู่ๆ ก็ติดงอมแงม พอว่างจากงาน รอรถเมล์ หรือเข้าห้องน้ำเนี่ย ไม่ได้หยิบมือถือมาเล่นไรสาระแล้ว นั่งจิ้มแอปเรียนคำศัพท์อย่างเดียว!
แถมใช้ชีวิตซะอีกวิธี เจอป้ายอะไรที่เป็นภาษาอังกฤษตามถนน ตามรถไฟฟ้า หน้าห้าง เราจะแวะอ่าน! ไม่ได้อ่านผ่านๆ แล้ว ถ้าไม่รู้คำไหนก็เดาๆ ไปก่อนหรือไม่ก็จดไว้กลับมาค้นที่บ้าน (ตอนนี้นึกถึงป้ายชื่อซอย Eng ก็ยังหัวเราะได้เลย) พอเห็นฝรั่งมาถามทางที่ตลาดนัดข้างบ้าน (เค้ามาหาลูกหาหลานแน่ๆ เพราะหน้าๆ เหมือนกันแถมพูดภาษาไทยคำอังกฤษคำ) พอเค้าจะเดินผ่าน เราใจป้ำบอกไปว่า “Hello! Can I help you?” มึนไปหลายวิเหมือนกัน แต่พอกันเองเนอะ แทบจะแปะภาษามือพูดกับฝรั่งเจ้านั้นอยู่ตั้งนาน แต่ก็ได้รู้ศัพท์ใหม่และฝึกพูดไปในตัว
นั่งนับเงินที่เสียไปก็ขำตัวเองออก ส่วนใหญ่เสียไปที่ค่าบัตรเข้าคลาสชุมชนอาทิตย์ละไม่กี่ครั้ง รวมรายเดือนไม่น่าเกิน 500 แถมส่วนที่เหลือเนี่ย…
- เน็ตที่จ่ายปกติอยู่แล้ว เลยไม่นับเพิ่ม
- คอร์สฟรีในเน็ต (โหลดมาเพียบ)
- แอปในมือถือฟรีอีก
- แอปฯ ในมือถือฟรีอีกตัวที่เพื่อนส่งลิงค์มาให้ (ไม่ได้บอกอีก)
เอาเป็นว่าถ้าไม่ได้ไปลงคลาสชุมชนจริงๆ เงินที่จ่ายไปคงเป็นศูนย์ตะหาก น่าตกใจใช่มั้ย?
สรุปแล้วใจความสำคัญมันคือ อยากบอกว่า เรียนถูกนั้นทำได้! โดยไม่ต้องควักเงินเป็นหมื่นๆ แค่…
- ลองมองดูรอบตัว ที่ชุมชนก็มี ใกล้ตัวกว่าที่คิด
- หาข้อมูลจากเว็บบอร์ด เค้าอัพเดทตลอด ไม่เสียเงิน
- ใช้ของฟรีที่มีในเน็ตและมือถือ โหลดมาเลย!
- พูดคุยให้บ่อยๆ ไม่ต้องอาย ไม่ต้องกลัวผิด
- มองหาจากชีวิตประจำวัน ป้ายก็เรียนได้ ฝรั่งหลงทางนี่แหละครูชั้นดี (ฮา)
เรียนภาษาอังกฤษราคาถูกนี่มันไม่ใช่ความฝันเลยจริงๆ แค่ต้องลงแรงสักหน่อยเท่านั้นเอง! ตอนนี้รู้สึกว่าไฟเริ่มติดแล้ว แม้จะติดๆ ดับๆ บ้างก็ตามเถอะ 555+