เริ่มต้นกูก็แบบ…มันต้องมีวันที่กูพูดอังกฤษให้ได้เนอะ พอมีฝรั่งถามทางทีไรทำได้แค่ยิ้มๆแล้วชี้โน่นนี่ แม่งรู้สึกขี้แพ้สุดๆ
ขั้นแรก: ไปหาอะไรมาแปะตูดก่อน
ยื้อแอปเรียนภาษามา1ตัวฟรี แบบที่มันให้พูดตาม ไม่ซีเรียส แค่ลองดู เปิดแอปมาก็ดุ่มๆลองพูดตามเค้า คำว่า “Hello” เนี่ยยังพูดแล้วเค้าว่า “Try again” อีกสามทีสี่ที แม่งโมโหตัวเองชิบหาย สุดท้ายพังไปแล้วก็ข้ามไปก่อน หาหนังสือเล่มเล็กๆของเด็กประถมมา อ่านออกเสียงเงียบๆในใจ พยายามนึกเสียงตัวเองตอนพูด แต่ไม่รู้มันเหมือนป่าว เหมือนอ่านหนังสือไทยอยู่ดี
ขั้นต่อมา: ทำตัวเป็นคนบ้าในห้องนอน
คิดว่าปากต้องขยับจริงๆ เลยเปิดยูทูบไว้ เลือกคลิปพวกบทสนทนาง่ายๆ แบบ “How are you?” “I’m fine, thank you.” กูยืนหน้ากระจกในห้องคนเดียว ตะโกนออกเสียงตามคลิป ครั้งแรกเสียงกูสั่นนะ รู้สึกโง่เง่าเต่าตุ่น ขนาดฝรั่งในคลิปยังไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วย นึกว่าหน้าต่างเปิดอยู่ใครได้ยินป่าว ช่วงแรกเนี่ยมันแบบ…
- ขำตัวเอง เวลาตัวเองพูด “apple” ออกเสียงเพี้ยนๆ เหมือน “แอปเปิ้ล” แสนจะไทยจ๋า
- อายตัวเองสุดๆ พอพูดไปสักพักก็เริ่มแกล้งทำเป็นกระซิบ เหมือนกลัวผีได้ยิน
- แบบพอหัวเราะ ตอนล้อเลียนสำเนียงตัวเองในกระจก หน้าโคตรบึ้งอัดเสียงตามจนปากเบี้ยว
ฝันไปได้: ลองไปคุยกับของจริง
คิดว่ามันต้องได้มั้ง ก็ฝึกมาจะอาทิตย์นึงแล้ว ดีใจมากจนวิ่งไปหาฝรั่งที่เห็นอยู่ในสวนสาธารณะ พอนึกคำถามได้ก็ซู่วเข้าไปถามใหญ่เลย “Uh… Excuse me. What… What time it is?” พูดลิ้นพันกันไปหมด ฝรั่งคนนั้นทำหน้างงเหมือนกันนิดหน่อยแต่ก็บอกเวลา “It’s three forty-five.” ป้าเอ้ย! กูฟังไม่ออกว่าคือกี่โมง! ทำได้แค่ยืนยิ้มเกร็งๆ แล้วบอก “Oh… Okay… Thank you…” ถอยหลังกลับมาด้วยความหน้าหงาย เหมือนซ้อมตลกมาแต่โดนโยนไข่เน่า ปวดทรวง!
ถัดมาอาทิตย์นึงล่ะกูเกือบถอดใจแล้ว แต่ดันเจอฝรั่งอีกคน คราวนี้แฟนซื้อข้าวในตลาด กูก็เกาะแถวๆนั่น เหยียบไม่ยอมไป กล้าๆกลัวๆ ยกมือทักเบาๆ “Hi… Your shirt… nice.” แค่คำนี้นะพูดทิ้งทวนสามสี่รอบ ฝรั่งคนนี้ดันยิ้มกว้าง แอบแปลกใจ แต่บอกว่า “Oh! Thank you so much! That’s very kind of you.” กูได้ยินแล้วใจปลาบ! แม่งพอเข้าใจที่เค้าพูดได้ด้วย (น่าจะประมาณนั้นมั้ง) มันคือรุ่งสุดๆในวันนั้น ดีใจจนลืมเดินต่อ
ตอนนี้เป็นยังไง?
มันก็ไม่ใช่เรื่องเทพขนาดนั้นนะ กูยังพูดเรื่อยเปื่อย เอ๋อไปบ้าง ลืมศัพท์บ่อยมากๆ บางทีฟังฝรั่งพูดเร็วๆก็พังครืนไม่เข้าใจ แต่เดี๋ยวกูกล้าลองมากกว่าเดิมล่ะ อย่างสั่งกาแฟก็พยายามไม่ชี้นิ้วแล้วนะ หยอดคำศัพท์ที่จำได้ไป ถึงแม้จะฟังดูตลกๆแต่มันลองทำดู มันก็ยังกดดันตัวเองอยู่บ้างถ้าเจอฝรั่งเยอะๆ พยายามให้ไม่เครียดเกิน แล้วก็ยังฝึกพูดกับกระจกตัวเองอยู่ทุกวันเนอะ เป็นคนบ้าก็เป็นคนบ้าไป 😂 คิดซะว่าผลักตัวเองออกจากโซนสบายนิดนึงวันละหน่อย