ก็คือเมื่อสองอาทิตย์ก่อนนี่แหละ ฉันนั่งคิดว่าภาษาอังกฤษมันติดขัดมากตอนแชทกับลูกค้าต่างชาติ แถมเวลาอ่านเมนูเกมใหม่ๆ ก็งงไปหมด เลยตัดสินใจหาคอร์สเรียนตัวต่อตัวสักที่
เริ่มต้นหาข้อมูล
แรกๆ กูเกิลหาแบบมั่วๆ พิมพ์ว่า “เรียนภาษาอังกฤษตัวต่อตัว” ออกมาสิบกว่าครั้งแรกซี้ห่วยหมดนะ มีแต่สถาบันแพงๆ แถมต้องนั่งรถไปไกลโคตรๆ นี่ขนาดกรุงเทพฯ ยังลำบากเลย
โดนโปรโมทคอร์สในเฟสบุ๊คสักพัก โผล่รัวๆ ทีละห้าครั้ง ไม่เว้นวันละ ช่วงเช้ามืดก่อนเข้าครัวทำข้าวยังเห็นโฆษณาเลยพวกเว็บสีสดๆ สัญญาเวอร์ๆ ว่าจะพูดได้ภายในเดือนเดียว แต่กดเข้าไปดูรีวิวเจอแต่บอทเม้นท์ สงสัยมันแปะ
ทดลองเรียนฟรีวุ่นวาย
สุดท้ายลงทะเบียนทดลองฟรีไว้แปดที่ มารออาจารย์เข็คอิน แต่ปรากฏว่า…
- ที่แรกอาจารย์ติดสอนอีกห้อง นั่งรอครึ่งชั่วโมงไม่มีใครมา
- อีกที่ครูฟิลิปปินส์เสียงแจ๊สมากฟังไม่ออกเลยถามไรก็ยิ้มอย่างเดียว
- บางแอพเปิดมาเจอดิสคอร์ดแต่นั่งรอครูอยู่คนเดียว
เกือบถอดใจแล้วเชียว แต่ตอนเที่ยงคืนนี่หละ เจอครูแอนคนไทยเพิ่งกลับจากอเมริกาที่สอนผ่านโปรแกรมใหม่ๆ น่าจะพัฒนาเอง เพราะมันสะดวกมากกดเข้าห้องได้ทันทีไม่ต้องโหลดไฟล์อะไรให้วุ่นวาย แถมมีไวท์บอร์ดให้ลากๆ เขียนได้ในจอ
คอร์สจริงที่เจอดี
ทดลองจบปุ๊บ แอบสั่งสมุดโน๊ตใหม่เป็นรูปแมวคุงไว้เลย เริ่มจริงวันแรกแบบตัวต่อตัวเต็มๆ มีเนื้อย่างนี้
ครูแอนให้เลือกหัวข้อก่อนเรียนได้ว่าจะเน้นพูดหรือแกรมม่าร์ พอเลือกการเขียนงานอีเมลธุรกิจปุ๊บ ครูก็เปิดสไลด์ที่เตรียมมาเฉพาะเลย แรกๆ ขี้อายนึกคำไม่ออก ครูก็ไม่เร่งแถมแชร์ปากกามาให้เขียนแก้ประโยคในหน้าจอ เป็นกันเองแบบเรียนที่ร้านกาแฟเพื่อนบ้าน
เจ๋งตรงครูใช้วิธีให้เรียนจากเพลง บันทึกตัวเองพูดแล้วฟังวนไปมา ตอนแรกรู้สึกเหมือนเด็กอนุบาล แต่พอนึกคำศัพท์ออกเร็วขึ้นจริงๆ แถมมีเกมแข่งเติมคำในกระดานกับครูตอนห้าโมงเย็นด้วย ช่วงประเมิณทุกอาทิตย์ครูส่งเสียงเรคคอร์ดดิ้งตัวเองให้ฟังว่าเก่งขึ้นตรงไหน เสียงตัวเองตอนสัปดาห์แรกนี่ห่วยจนขำ
อุปสรรคที่ยังต้องสู้
แต่ก็มีดราม่านะ ที่ผ่านมาเน็ตหลุดตอนกำลังอ่านบทความกับครู แอบรำคาญเพราะระบบมันไม่เตือนก่อนเน็ตเด้ง ทำให้ครูค้างไปสิบนาที แต่ครูแอนใจดีมาก ส่งคำศัพท์มาในไลน์ให้ท่องรอไว้ก่อน
อีกปัญหาคือบางวันงานเยอะนัดลูกค้าเพียบ ครูก็ย้ายเวลาให้สอนดึกได้ บางคืนเรียนตอนตีหนึ่งแบบแบ่งจอแท็บเล็ตไปด้วย พอเปลี่ยนเวลามาสักเดือนเริ่มคุ้น เหมือนมีพี่สาวคอยติวให้หลังเลิกงาน
สรุปแล้วรู้สึกยังไง
เจ็ดสัปดาห์เรียนมา วันนี้พรีเซ้นต์ให้ฝรั่งฟังครั้งแรกโดยไม่ตะกุกตะกัก ชาวต่างชาติถามทางท่าอากาศยานก็ชี้ถูกแล้ว ถึงจะยังพูดผิดหลักแกรมม่าบ้างแต่ก็ปิดจุดอ่อนได้หลายจุด
แอบดีใจที่เลือกเรียนออนไลน์ ไม่ต้องแต่งตัวไปไหนตากฝน แถมค่าเรียนถูกกว่าเดินเรียนตั้งครึ่งนึง แต่ถ้าถามว่าตรงไหนสำคัญสุด ก็คือการหาครูที่เข้าถึงได้แบบนี้แหละ ที่ผ่านมาเจอแต่ห่วยๆ มาเพียบ เลยรู้ว่าถ้าครูยินดีปรับสอนตามเราและใจกว่้างจริง มันถึงจะเวิร์ค