เริ่มจากศูนย์แบบแหง่ๆ
วันนี้ตื่นมาปุ๊บ ปั๊บไปสมัครคอร์สเรียนภาษาอังกฤษตัวต่อตัวเลย อัดแน! หักเหชีวิตใหม่เพราะอยากดูหนังฝรั่งรู้เรื่อง ทั้งๆ ที่พื้นฐานอังกฤษคือติดลบ แบบ ABC ยังไม่เป๊ะ
แรกสุดก็ยืนงงอยู่หน้าบริษัทสอนภาษาราคาโหดย่านสยาม ตะกุกตะกักถามพนักงานว่า “ไม่มีพื้นฐาน…เรียนได้ไหม” เห็นเค้ายิ้มหวานปนสงสาร ส่งโบรชัวร์เป็นกองมาให้ พอดูราคาแทบซิง เปลี่ยนใจรูดบัตรไปติวกาแฟแทน
- ขั้นแรก: โหลดแอปสอนภาษามั่วๆ ในมือถือ ดันไปเจอแอปหนึงให้ท่องคำว่า “pineapple” กับ “elephant” ซ้ำไปซ้ามา พร้อมรูปสับปะรดกับช้างตุงติง โอ้ยแม่! จะท่องไปทำไมวะเนี่ย
- ขั้นต่อมา: ยืนจิ้มหน้าจอแบบคนเพิ่งเริ่มใช้สมาร์ทโฟน เข้าไลฟ์สอนฟรีของครูฝรั่งคนนึง เค้าเล่นพูดเร็วปรี๊ด! ทักไปถาม “I…no…understand…” คอมเมนต์ดันหายวับ
- ขั้นทนไม่ไหว: เซ็งจัดเดินเข้าร้านหนังสือกองดาษเก่าๆ หลังมอ สะดุดตากับหนังสือ “อังกฤษกากๆ ก็รอด” พลิกดูหน้าแรกเห็นประโยค “เฮ้ยกุ๊ก! ยั้วเยี้ย!” แปลว่า “Hello! How are you?” อื้อหือ! นี่แหละภาษาคนจน!
ความบังเอิญที่เหมือนพระเจ้าแกล้ง
ตัดสินใจควักตังค์ซื้อหนังสือเล่มนั้น ถือกลับบ้านแบบคนชนะลอตเตอรี่ พอเดินผ่านตึกแถวเก่าๆ เจอป้ายกระดาษ A4 ระเบิด เขียนว่า “สอนอังกฤษตัวต่อตัว เริ่มศูนย์ ราคาชิลๆ” พร้อมเบอร์โทรลบเลือน
ลองโทรไปแบบใจไม่เชื่อ เสียงครูหญิงทุ้มๆ ตอบกลับมาว่า “มานะจ๊ะ…ครูรออยู่” สะดุ้ง! ตามที่อยู่ไปเจอห้องเช่าเล็กๆ บนตึกสี่เหลี่ยมตุ๊บตุ๊บ ครูอายุประมาณ 50 สวมแว่นหนาเต็บ บอกว่า“เอาเล่มนี้ก่อน…ครูแต่งเอง” คือสมุดขยะรีไซเคิลเย็บมือ!
คลาสเฮียฮากับครูนกกระจอก
- คาบ 1: ครูลากมือเราเขียนตัวอักษรทีละตัว แบบให้คัดกระหน่ำเหมือนเด็ก ป.1 โถ…พอเขียน Z ดันเป็นเลข 2 เปี๊ยบ!
- คาบ 2: ครูให้ยืนตากแอร์เครื่องเก่าคนละครึ่งชั่วโมง ตะโกนศัพท์ในสมุดเป็นภาษาไทยก่อน พอจบคาบหูตูดแตก จำได้ว่า “Apple” คือ “แอปเปิ้ล” แบบฝังใจกว่า APP บนมือถือ!
- คาบ 3: บันทึกด้วยการกดปุ่มอัดเสียงมือถือให้ครูปาดเหงื่ออ่ะ ให้อ่าน “I eat rice.” ออกเสียงว่า “ไอ-อีท-ไรซ์” ครูสาวถ่มน้ำลายรดพื้น! แก้เป็น “ไอ-อิท-ไลซ์!” โคตรช็อคเพราะคุ้นเคยแต่เสียง Google ฟังเพลง!
บทเรียนโคตรละมุนท้ายคลาส
เมื่อวานก่อนจบคอร์สตัวต่อตัว ครูชูสมุดขยะอีกเล่มขึ้นมา เจี๊ยวจ๊าวถามว่า “Do you need toilet?” หน้าด้านๆ ตอบกลับ “No! I need BTS!” ครูหัวเราะจนเครื่องแอร์สั่น บอกว่า “นี่แหละ…สำเนียงครูดีขึ้นแล้ว”
แต่เรื่องมันดราม่าตอนท้าย! พอจบคอร์สรูดเงินค่าเรียนให้ครู กระเป๋าเป้ปุ๊บ ครูยื่นหนังสือเก่าเล่มนึงมาให้ เปิดดูคือหนังสือ “อังกฤษกากๆ ก็รอด” เล่มแรกที่เราซื้อน่ะแหละ! ครูเฉลยว่าหน้าขนมจีบเป็นภาพแฟนหนุ่มเก่าครูที่ทิ้งกันไปเรียนเมืองนอก! เราจำได้ตอนเห็นรูปหมอนอิงตุ๊กตาหมีในหนังสือ! โอ้แม่เจ้า! บันเทิงจริงๆ โลกกลมๆ!