ปกติกูก็ไม่ค่อยได้ใช้ภาษาอังกฤษเลยอะ แค่เห็นฝรั่งเดินมาถามทางก็แทบหงายหลังแล้ว แต่มันจำเป็นมากเพราะทีมใหม่มีลูกค้าต่างชาติเพียบ เลยตัดสินใจเริ่มเรียนแบบด่วนด่วน
เริ่มจากศูนย์หัดฟังก่อน
เอาแบบง่ายๆก่อนเลย เปิดยูทูปคลิปสนทนาสั้นๆวันละ 3 ตอน ตอนแรกกูเอามือปิดซับไทยไว้ แต่ผลคือมึนตึบ! เหมือนฟังคนพึมพัมทั้งวัน รู้เรื่องแค่ “hello” กับ “thank you”
- อาทิตย์แรกนี่ท้อเกือบเลิก เพราะหูไม่ชินเลยแยกเสียงไม่ออก
- ปรับใหม่ด้วยการเปิดซับอังกฤษคู่ไปด้วย เวลาฟังไม่ทันให้หยุดแล้วอ่านซับ
- เริ่มสังเกตว่าฝรั่งเวลาพูดเขาทำเสียงตกท้ายคำบ่อยเลย อย่าง “going to” มันกลายเป็น “gonna”
สลับมาแอพฝึกพูดแบบกากๆ
โหลดแอพพูดตามเจ้าของภาษามา ตอนกดไมโครโฟนครั้งแรกมือสั่นเลยเว้ย โดนแอพด่าเตล็ดเปิดเปิง! เครื่องแจ้งแดงฉานว่า “try again” ทั้งที่กูก็พูดตรงตัวอักษรเป๊ะๆแล้วไง
ถึงขั้นอัดวิดีโอคลิปตัวเองพูดไปให้เพื่อนต่างชาติดู เขาบอกกูทำปากผิดรูป เวลาพูดคำว่า “very” มันต้องใช้ฟันกัดริมฝีปากล่างด้วย สรุปฝึกท่าปากอยู่สองวันเหมือนเป็นลิงซ้อมโชว์
ดันทุรังใช้กับลูกค้าจริง
พอผ่านเดือนนึงก็ได้เวลาใช้สนามจริง ตอนคุยโทรศัพท์กับลูกค้าออสเตรเลียเหงื่อแตกเป็นสาย! พูดแล้วลิ้นพันกันเอง จำได้เลยว่าต้องพูดว่า “could you repeat the deadline?” แต่ดันออกไปว่า “you…dead…when?” เงียบกริบแล้วแม่ค้า!
- หลังโทรศัพท์กูรีบจดศัพท์ติดผิดใส่กระดาษโน๊ตติดจอ
- ฝึกสร้างประโยคง่ายๆ 5 แบบที่ใช้จริงประจำ เช่น “ขอข้อมูลเพิ่มหน่อย” หรือ “รอส่งของอีกสามวัน”
- ยอมเทคั่วพูดภาษาอังกฤษกับลิงยางก่อนนอนทุกคืน
ตอนนี้ก็ยังอ่อนแต่ไม่กลัวแล้ว
สามเดือนผ่านมาพอคุยงานกับฝรั่งได้ไม่ชักแมะเหมือนก่อนนะ แต่บางทีเจอศัพท์แปลกๆทีไรต้องขอพักห้องน้ำดึงมือถือกูเกิ้ลลับทุกที! รู้สึกเหมือนกันว่าถ้าอ่านกระดาษยาวๆยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่พอให้เค้าสรุปสั้นๆ กระแทกๆแล้วรอด
เรื่องสำเนียงก็ยังโครตไทยอยู่เลย บลาๆก็ได้นะ ขอให้สื่อสารรู้เรื่องก็นับว่าตกซากแล้ว สุดท้ายเลยชวนเพื่อนฝึกเป็นกลุ่มสั่งกาแฟร้านฝรั่งอาทิตย์ละที ทีแรกพนักงานยิ้มกร้าบๆ พอแจ้งออเดอร์เสร็จดันถามว่า “คุณพนักงานพูดไทยหรา?” นั่นแหละ ฝึกแบบโคตรไทยแท้เลยจ้า!