เมื่อก่อนเขียนเรียงความทีไร คะแนนติดดินทุกที เลยต้องลุยปรับใหม่ เริ่มจากการส่องคะแนนเก่าที่อาจารย์ติงมา อ้าวเจอปัญหาโหดเลยสามเรื่อง
ดองเกมยาวไป ช็อตเด็ดไม่ยอมลงมือ
เคยโดนตัดแต้มเพราะทำไม่ทันประจำ ตอนสอบจริงจับเวลาบอก “ใช้เวลา 5 นาทีวางโครง”…แต่มันโคตรหลุดเวลา! เลยมาทดลองตั้งนาฬิกาจริงจังที่บ้าน พอฝึกไปสามอาทิตย์ได้เทคนิคมา:
- 0-3 นาที: กากบาทโครงสี่ส่วน (intro, ปัญหา, ทางออก, สรุป)
- 3-18 นาที: ยัดเนื้อหาพาร์ทปัญหา+ทางออกเต็มที่
- 18-20 นาที: ตรวจคำเก๋งเหมือนแม่ค้าคิดเงิน
อาทิตย์แรกมือยังสั่น ข้อความกระเจิง ลองเปลี่ยนเป็นจดแค่คีย์เวิร์ด ใช้ลูกศรโยงไปมา บ้าไปน้าน~ แต่มันเวิร์คกว่า!
คำว่าสวยกับใช้งานได้ คือคนละเรื่อง
เคยหลงไหลเทมเพลตไฮโซทั้งวงเล็บดอกจัน [] ทั้งคำเชื่อมขั้นเทพ พอใช้จริงกลับลน ลายเซ็นสำคัญอยู่ที่ฝึกหัดทุกวันแบบพกพาง่ายๆ เลยทำเทมเพลตฉบับถุงพลาสติก:
พารากราฟเปิด: Nowadays…But I believe…
พารากราฟเนื้อ: Firstly…For example…Therefore…
สรุป: In conclusion…Simply because…
โทรศัพท์แคปภาพไว้ อาทิตย์นึงลิ้นชักเทมเพลตปุ๊บเขียนปั๊บ ไม่ต้องมานั่งดึงความจำตอนหัวใกล้ระเบิด
คำศัพท์หรูแต่ไม่มั่นใจ ยอมใช้คำพื้นๆ แต่อยู่ตัว
เคยพยายามโยนคำคลังแสงประเภท “ameliorate” แทน “improve” ผลคือโดนอาจารย์ขีดเส้นแดงจัดเต็มว่าประโยคเพี้ยน เลยถอยมาตั้งหลักใช้ศัพท์ม.ปลาย+เชื่อมด้วยคำง่ายๆ:
- เชื่อมเหตุผล : so, because, as a result
- เน้นจุดยืน : I strongly feel, clearly
ทดสอบกับเพื่อนต่างชาติทางแอป แรกๆ นัดมาอยู่ห้องแชท 15 นาที ปล่อยให้แกวิจารณ์ความเข้าใจง่ายของประโยค พอเดือนหลังเสียงตอบรับเริ่มดี “เดี๋ยวนี้อ่านไม่ต้องเปิดดิก” แกคอมเมนต์มาแบบนี้!
ปัจจุบันคะแนนกระฉูดจาก 5.5 ไป 7.0 แถมเวลาเขียนจับตาแค่ป้ายไฟเขียวในห้องสอบก็พอ จำได้ว่าเดือนแรกท้อมาก คะแนนยังไม่ขยับ แต่พอฝึกจนเทมเพลตกลายเป็นรีเฟล็กซ์ พอเสียงนาฬิกาจับเวลาระเบิด “ติ๊ง-ติง-ติ๊ง” ตอนจบ มันคือเสียงฟินสุดๆ!