ที่ เรียน ภาษา อังกฤษ ไม่มี พื้นฐาน เลย เรียนแล้วได้ผลไหม? (คนไม่มีพื้นจับมือสอน!)

วันนี้จะมาแชร์ให้ฟังเลยนะ ว่ากูเรียนภาษาอังกฤษจากศูนย์เปียกยังไง เผื่อใครอ้วนตันเหมือนกันจะได้เอาไปทำตาม

เริ่มต้นเหงื่อแตก

ตอนแรกยอมรับเลย – กูล้างดิกแทบไม่เป็นคำ! แค่อ่านตัว A-Z ยังสะดุด ตอนเปิดสมุดจดคำศัพท์หน้าแรกมือสั่นแบบเป็นตังค์ นึกภาพออกไหม? ครูให้แนะนำตัวเองเป็นอังกฤษ กูยืนอ้าปากค้างเหมือนปลาโดนทุบหัว หลังคาบแรกนี่แทบอยากยอมแพ้แล้ว พอเห็นเพื่อนๆ พูดคล่องปรื้ดยิ่งน้ำตาจะไหล

แผนลงมือทำของคนดื้อ

กูตั้งกฎง่ายๆ กับตัวเอง 3 ข้อ:

• วันละ 5 คำศัพท์เท่านั้น! เอาแค่คำใกล้ตัวก่อน “cup” “eat” “sun” แค่นี้พอ ให้สมองไม่ล้น
• ท่องเปะปะทุกที่ ขณะล้างจานก็ตะโกน “plate!” เวลาเห็นหมาก็ร้อง “dog!” แม่นึกว่ากูเสียสติไปแล้ว
• ไม่ต้องอายที่จะฟังไม่รู้เรื่อง เปิดยูทูปเด็กฝรั่งร้องเพลง ฟังแบบหูผึ่งแม้ไม่รู้ความหมาย

วันที่โลกแตก (ในทางดี!)

หลังจากทนฟังเพลง “Baby Shark” มาเดือนนึง เช้าวันหนึ่งแม่ถามว่า “กินข้าวหรือยัง?” กูหลุดตอบออกมาโดยไม่คิดว่า “Not yet!” ตอนนั้นเองที่ตัวชาเลยนะ! นี่มันครั้งแรกที่กูตอบอังกฤษได้แบบอัตโนมัติ

พอรู้สึกตัวอีกที กูก็เริ่มแอบแซงคนที่เคยเก่งกว่าด้วยซ้ำ เวลาครูถามอะไรง่ายๆ พวกมึนงง แต่กูยกมือตอบแล้ว! เล็กๆ น้อยๆ แบบ “How are you?”, “What’s this?” กูตอบได้ฉลุย พอเริ่มรู้ศัพท์ 200 คำ ครูก็ฉุกเฉิบมากว่ากูไม่ใช่ศูนย์แล้ว

ตอนนี้กูยังไม่เทพหรอก แค่กระดึ๊บๆไปวันละนิด แต่เชื่อเหอะ – ถ้าอ้วนตันเหมือนกูยังทำได้ นี่แหละที่อยากบอกให้รู้ สุดท้ายนี้แค่อยากฝากว่า อย่าหยุดขยับ แม้ก้าวเล็กๆ ก็รอวันที่ปัง!