เอาล่ะ วันนี้จะมาเล่าให้ฟังว่าแรกเริ่มเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเองเนี่ย วันแรกกูทำอะไรลงไปบ้าง ต้องบอกตามตรงว่าไปนั่งหาในกูเกิลมาเกือบชั่วโมง งงเป็นไก่ตาแตกเลยแหละว่าต้องเริ่มตรงไหนดี
เช้านั้นตื่นมาก็หาขวดน้ำเก่าๆมาใส่น้ำใส่ตู้เย็น แก้วกาแฟก็ตั้งชงไว้แล้ว กดมือถือไปเรื่อยๆจนมาเจอโพสต์แนะนำว่าวันแรกเรียนเองควรฟังเสียงเจ้าของภาษา เริ่มด้วยฟังอย่างเดียวนะเว้ย ยังไม่ต้องอ่านเขียน นึกในใจว่าเออว่ะ น่าทำได้
แรกๆก็เอะอะมะเทิ่งมาก
- เปิดยูทูปมั่วเลย เวลาแต่ละคลิปมันต่างกันนี่หว่า บางคลิป 5 นาที บางคลิปครึ่งชั่วโมง
- โหลดแอปเรียนภาษาเก็บไว้สามสี่แอป หน้าจอแท็บเล็ตเต็มไปหมด
- ไปเจอ PDF คำศัพท์โหลดมารัวๆ 20 หน้า ตอนนั้นยังไม่อยากเชื่อหรอกว่าตัวเองจะทนเปิดได้แค่หน้าแรก
รกตาตัวเองอยู่พักนึง จนมาส่องเห็นโค้ชสอนภาษาที่เคยสมัครเรียนบอกไว้ นาทีที่ยังฟังไม่ออกอย่าพึ่งเปิดซับไตเติ้ล เลยตัดสินใจลองแบบจัดหนักเลย เปิดคลิปเสียงสัมภาษณ์ดาราอังกฤษนี่แหละ…
ฟังไปซัก 3 นาทีแรก มึนแป๊ก!! เสียงฝรั่งมันพึนพรึบเร็วเวอร์ สมองกูกำลังประมวลผลทุกรูปแบบ ฟังไม่ทันก็พยายามกวาดหูตามเสียงไปเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีแก้วกาแฟหมดไปแก้วนึงแล้วจ้า
เคล็ดลับเด็ดที่โค้ชเค้าให้มาคือ “ฟังแค่เน้นจับความรู้สึก เสียงขึ้นเสียงลงของเค้า” ไม่ต้องซีเรียสว่าคำนี้แปลว่าอะไร ตอนแรกกูก็คร้านๆนะ แต่พอฟังไปเรื่อยๆเหมือนมันเริ่มมีลูปให้จับทาง ฟังคลิปสั้นๆแค่ห้านาที แล้วก็เปิดอีกรอบนึง คราวนี้ลองหลับตาเอาหูเพ่งๆดู
รู้สึกเหมือนเสียงเค้ามันชัดขึ้นนิดนึงแฮะ แม่งก็แปลกดี ยิ่งฟังก็ยิ่งอยากฟังต่อ เลยนั่งฟังซ้ำไปซ้ำมาประมาณสามเที่ยว ตกเย็นมึนหัวแต่สมองเบลอๆเพราะเสียงฝรั่ง แต่มันก็โอเคเหมือนกันนะ บางทีก็โดนสำเนียงเค้าทำให้ขำๆ
ของแบบนี้ไม่มีอะไรฟาดฟันวันแรกก็พอแหละ แค่เอาให้คุ้นหู เปิดหูให้เคยชินเนี่ยก็เยี่ยมแล้ว พรุ่งนี้ค่อยจัดตารางจริงจัง!