วันนี้จะมาเล่าให้ฟังเรื่องสอนภาษาอังกฤษตัวต่อตัว เริ่มจากสมัครเรียนในแอปนั่นแหละ กดๆ ดูแล้วเจอครูสวยน่ารักรูปโปรไฟล์น่าเรียนด้วย คิดในใจ “เออ ดีว่ะ!”
ขั้นตอนแรกเลย
จ่ายตังค์ก่อนค่าเรียนแพงกว่าร้านข้าวแกงสามจาน แบบว่าโคตรแพงแต่ต้องยอม จองคาบเช้ามืดหกโมงครึ่งเพราะคิดว่าตื่นได้ ก่อนนอนตั้งนาฬิกาไว้สามเรือน
พอถึงคิวสอนจริง:
1. ตื่นมากดเข้า Zoom ตอนหกโมงเช้ายังตาปรือ
2. ครูถามมาเป็นประโยคยาวๆ ฟังไม่ออกเลย
3. ยิ้มแห้งๆ แล้วตอบไปว่า “Yes, okay” หมดทุกคำถาม
- ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เหงื่อไหลแบบไม่รู้เพราะอายหรือเพราะแพนิก
- ครูพยายามชวนคุ้นเรื่อง weather แบบง่ายสุดแล้ว แต่เราจับคำว่า whether ไม่ออกว่ามันคนละเรื่อง!
- ตอนจบคาบครูทิ้งทวนว่า “See you tomorrow!” เราตอบไปแบบอัตโนมัติว่า “Fine, thank you!”
แก้ปัญหาหลังเรียนจบ
วิ่งไปกุ๊กกิ๊กใส่โน๊ตบุ๊ค:
1. เปิดเน็ตหารายชื่อ adjectives ทั้งหมดที่ลงท้ายด้วย -ed กับ -ing
2. ไล่เขียนคำว่า bored/boring กับ excited/exciting เป็นสิบๆรอบ
3. แปะสติ๊กเกอร์คำว่า whatever, whenever บนฝาหม้อหุงข้าว
อาทิตย์ต่อมาไปสอนใหม่ คราวนี้ไม่โดนถามแบบงงแล้ว พอครูให้เล่า weekend ก็พยายามออกเสียงคำว่า beach กับ peach ให้ถูกเป๊ะ ถึงจะพูดติดขัดเหมือนเด็กปากแตกแต่ครูพยักหน้ารับได้!
ตอนนี้สอนต่อเนื่องมาเดือนนึงแล้ว บางวันก็ยังลืมศัพท์ บางคาบก็ฟังไม่ทัน แต่เริ่มกล้าถามกลับว่า “Could you repeat… please?” เป็นประโยคแรกที่พูดคล่องแบบไม่กดปุ่ม mute!