วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์สอนภาษาไทยให้ลูกตอนเล็กๆเนี่ยแหละ เริ่มจากศูนย์เป๊ะๆเลยนะ
ก่อนอื่นไปหาหนังสือภาษาอังกฤษสำหรับเด็กที่หน้าตาดึงดูดหน่อย ตัวอักษรใหญ่ๆ รูปสีสันสดใส พอลูกเห็นก็รีบคว้าเลยแบบ “อยากดูๆ”
ขั้นตอนที่ทำจริงจัง
- เน้นคำศัพท์ใกล้ตัวก่อน: ชี้ไปที่แอปเปิ้ลในครัวแล้วพูดเสียงดังฟังชัด “Apple!” ทุกครั้งที่เห็นลูกก็ขยับปากตาม แรกๆออกเสียงเพี้ยนนิดหน่อย แต่พยายามพูดตามทุกครั้ง
- ใช้เพลงช่วยจำ: เปิดยูทูบหาเพลง ABC ง่ายๆทำนองสนุก ลูกสะบัดตัวตามจังหวะ ไม่ถึงอาทิตย์ร้อง “A B C” ต่อเนียนเลยนะนั่น!
- ท่องจำเป็นเกม: เวลาขึ้นรถนั่งคาร์ซีทก็ชูรูปสัตว์แล้วถาม “What’s this?” ตอบถูกให้ตบมือดังๆ ตอบผิดก็หัวเราะกันแล้วทวนใหม่ มันได้ผลกว่าการยัดเยียดเยอะ
เทคนิคโดนใจที่ใช้
- ไม่ต้องแปล: เวลาบอก “sit down” ก็ก้มตัวเองนั่งลงให้ดูเลย ไม่ง้อคำไทยให้วุ่น
- ทำซ้ำแบบไม่น่าเบื่อ: พอเห็นน้องหมาเดินผ่านถามทุกที “Dog! What color?” ลูกก็เริ่มตอบได้เองว่า “Brown dog!” แม้สีจะไม่ตรงเป๊ะแต่ใจความถูก
- ใช้ชีวิตประจำวัน: เวลาทานข้าวก็ช้อนข้าวขึ้นมาบอก “rice” กินเสร็จจะลุกบอก “stand up” เดี๋ยวนี้พอน้องหิวจะบอกเองเลย “Hungry! Eat banana!”
ผ่านไปสามเดือนสังเกตุดีๆ ลูกเริ่มพูดวลีสั้นๆได้เองแบบไม่ต้องให้เราช่วยแล้วนะ เช่นเห็นฝนตกก็บอก “Rain! No go out!” ถึงจะผิดแกรมมาร์นิดแต่สื่อสารเข้าใจไง
สรุป ต้องใจเย็นและไม่กดดันลูกมาก เรียนผ่านการเล่นเนี่ยแหละเวิร์คสุด แค่เริ่มจากวันละนิดก็เห็นผลแล้วจริงๆ!