โอ๊ยย วันนี้จะมาเล่าให้ฟังเรื่องที่พยายามหัดพูดภาษาอังกฤษให้ได้ภายในสองเดือนอะ ตอนแรกก็ไม่เชื่อว่าจะทำได้แต่พอเจอวิธีนี้แล้วเวิร์คจริงๆ!
จุดเริ่มต้นคืองานใหม่บีบให้ต้องรีบพูดเป็น
เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเขาหัดพูดอังกฤษภายในไม่กี่เดือนอะ เราเลยถามเขาตรงๆว่า “มึงไม่เคยพูดมาก่อนเนี่ยนะ?” เขาบอกว่าใช้วิธีแปลกๆโดยไม่ต้องท่องแกรมม่าหรือท่องศัพท์ก่อนเลย ตอนแรกเราก็ทำหน้าเบ้หน่อยๆ แต่อยากลองเพราะเดือนหน้าเจ้านายสั่งให้ไปคุยงานกับลูกค้าต่างชาติอะ
เริ่มจากเลียนแบบเสียงก่อนเลยไม่ต้องเก๋า
- วันที่ 1-3 : เปิดคลิปบนโซเชียลที่ฝรั่งพูดช้าๆ 1 ประโยค เช่น “How are you doing today?” เราก็พูดตามเสียงเป๊ะๆเหมือนนกแก้ว ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าคำว่า “doing” แปลว่าอะไรเลย แค่ให้ปากขยับให้เหมือนเขา พูดตาม 20 รอบจนปากลืนเสียงได้เอง
- วันที่ 4-7 : หาคลิปสั้นๆ 5 คลิปเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน อย่างเวลาบอกว่า “I’m going to work” เราก็ยืนขึ้นทำท่าเดินไปทำงานด้วยเลย อารมณ์เหมือนเล่นละครเวที ตอนนี้ก็ยังไม่สนใจแกรมม่า
สัปดาห์ที่สองเริ่มพูดแบบไม่คิด
เอาไม้ติดกาวมาทำไมโครโฟนปลอมแล้วพูดคนเดียวในห้องน้ำ ตอบคำถามง่ายๆแบบไม่ต้องคิดถูกผิด เช่นถามตัวเองว่า “What did you eat this morning?” ไม่รู้หลัก Past Simple ก็ตะเบ๊ะตอบไปว่า “I eat rice!” เดี๋ยวค่อยมาแก้ทีหลัง เน้นให้ปากมันขยับให้เร็วไว
ผ่านไปสองอาทิตย์เพื่อนโทมาว่า “แกมันบ้าไปแล้วหรอ ทำไมเวลาชวนกินข้าวแกชอบร้อง ‘I am eating now!’ อย่างกับหุ่นยนต์” ฮ่าๆ แต่มันคือการฝึกแบบบ้าคลั่งเลยแหละ
ดันตัวเองเข้าตาจนในเดือนแรก
สมัครเข้าแอพคุยกับฝรั่งผ่านวีดีโอเรียกแบบสุ่มเจอใครก็ได้ หน้าแตกครั้งแรก เจอคนอังกฤษยิงมาเร็วมากแบบ “Howzit going mate?” เรางงไปหมด ตอบไปว่า “Going… to market?” ตอนนั้นรู้สึกตัวร้อนวูบๆเลย แต่พอยกมือโบกๆทำท่าตลกๆเขาก็หัวเราะแล้วพูดใหม่ช้าลงให้ฟัง
สองเดือนผ่านไป…กับความฮาแต่ได้ผล
ไปงานประชุมวันแรกเอา สมุดโน้ตติดมือไปจด พอเจ้านายชี้หน้าให้พูด เราก็บอกตรงไปว่า “Wait please! I… learning English… now!” แล้วยกสมุดจดมาเป้นฉากเลย จู่ๆฝรั่งที่ฟังอยู่นางนึงบอกว่า “Hey that’s okay! Take your time.” ตอนนั้นใจนึกขอบคุณคลิปฝึกเสียงในห้องน้ำเป็นพันๆรอบที่ฝึกไว้จนปากมันขยับอัตโนมัติ พูดต่อว่า “I think… we start project… October? We need talk… slowly?”
ปรากฏว่าตอนเลิกประชุม ลูกค้าเดินมาบอกเราว่า “Hey I really admire your effort!” พอได้ยินคำว่า admire ถลึงตาเพราะไม่รู้ความหมายเลย แทนที่จะก้มหน้าเราก็ยิ้มกว้างตอบไปว่า “Thank you! I try!” แล้วเดินหนีอย่างรวดเร็ว55555
สรุปก็คือ พูดก่อนแล้วค่อยจำ ไม่ต้องรอให้เป๊ะ บางทีการให้ปากมันจำการขยับก่อน จะช่วยให้ต่อคำได้เองตอนเราตกที่นั่งลำบากจริงๆ…เฮ้อ!