การศึกษาภาษาอังกฤษในระดับพื้นฐานมักพบกับอุปสรรคหลายด้าน โดยเฉพาะในส่วนของไวยากรณ์หรือ Grammar ที่มีความซับซ้อนและสร้างความสับสนให้กับผู้เรียนไทยจำนวนมาก ปัญหาหลายประการดูเผินๆ อาจเป็นเรื่องเล็ก แต่หากไม่ได้รับการแก้ไขที่ถูกต้อง ก็จะกลายเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาทักษะด้านภาษาในระดับสูงต่อไป
3 ปัญหา Grammar พื้นฐานที่พบได้บ่อยในหมู่ผู้เรียนไทย
จากการสังเกตและการเรียนการสอน พบว่าปัญหาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษพื้นฐานที่ผู้เรียนไทยมักเผชิญและเกิดความผิดพลาดซ้ำๆ บ่อยครั้ง มีดังนี้:
- การใช้ Article (a, an, the) ผิดพลาด: ผู้เรียนมักสับสนไม่รู้ว่าเมื่อใดควรใช้ a, an, the หรือไม่ต้องใช้ Article เลย เช่น การใช้บอกเล่าเอกพจน์ทั่วไป หรือการบ่งชี้เฉพาะเจาะจง
- ความสับสนในการใช้ Tenses หรือ คำกริยาแสดงช่วงเวลา: โดยเฉพาะ Present Simple, Present Continuous และ Past Simple Tense เช่น การใช้ Present Simple สำหรับเหตุการณ์ที่เป็นความจริงเสมอหรือเป็นกิจวัตร แต่ผู้เรียนอาจใช้ Present Continuous แทน หรือสับสนรูปกริยาช่องที่ 2 สำหรับ Past Simple
- การประสานประธานและกริยา (Subject-Verb Agreement) ไม่ถูกต้อง: กริยาไม่เปลี่ยนตามประธาน (ไม่เติม s/es ใน Present Simple เมื่อประธานเป็นเอกพจน์บุรุษที่สาม) หรือใช้ Verb to be/Verb to have ไม่สอดคล้องกับจำนวนของประธาน เช่น “He don’t know.” หรือ “The boys is playing.”
3 วิธีแก้ไขปัญหาอย่างได้ผล
ปัญหาเหล่านี้แม้จะเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้เริ่มเรียน แต่ก็สามารถปรับปรุงและแก้ไขได้ด้วยวิธีการที่ตรงจุดและสม่ำเสมอ:
- ทบทวนกฎพื้นฐานสั้นๆ เน้นความเข้าใจเป็นหลัก: แทนที่จะท่องจำกฎทุกข้อแบบงุนงง ควรเน้นที่การเรียนรู้หลักการสำคัญที่อยู่เบื้องหลังแต่ละเรื่อง เช่น
- หน้าที่ของ a/an (นำหน้าคำนามเอกพจน์ทั่วไป และเน้นการออกเสียง), the (บ่งชี้สิ่งที่ชัดเจนหรือพูดถึงแล้ว)
- แก่นของ Present Simple (ความจริงทั่วไป/นิสัย/กิจวัตร) เทียบกับ Present Continuous (กำลังทำอยู่ในขณะนี้/ช่วงเวลานี้)
- กฎ Subject-Verb Agreement พื้นฐาน: ประธานเอกพจน์ กริยาเติม s/es (ใน Present Simple ธรรมดา), ประธานพหูพจน์ กริยาไม่เติม
- ฝึกฝนผ่านรูปแบบที่หลากหลาย: ความเข้าใจต้องควบคู่ไปกับการฝึกใช้จริง สามารถทำได้หลายวิธีเช่น
- การทำแบบฝึกหัดที่มีการจัดวางเป็นระบบจากง่ายไปยาก โดยเฉพาะแบบฝึกหัดที่เน้นการเลือกใช้ให้ถูกต้อง (Error Identification, Multiple Choice)
- การเขียนประโยคสั้นๆ หรือบทความสั้นเกี่ยวกับตัวเองหรือเรื่องใกล้ตัว โดยมุ่งเน้นไปที่การใช้กฎแกรมมาร์พื้นฐานที่เพิ่งได้เรียนรู้มาให้ถูกต้อง
- สังเกตและวิเคราะห์ตัวอย่างประโยคที่ถูกต้องจากบทเรียน เนื้อเพลงง่ายๆ หรือบทความที่อ่าน เป็นต้น
- หาตัวช่วยที่ถูกใจและสร้างนิสัยการแก้ไขตนเอง (Self-correction):
- เลือกใช้หนังสือไวยากรณ์ที่มีคำอธิบายเป็นภาษาไทยที่เข้าใจง่าย มีตัวอย่างชัดเจน และแบบฝึกหัดหลากหลาย
- เมื่อฝึกเขียนหรือพูด ให้ค่อยๆ ฝึกสังเกตตรวจสอบข้อผิดพลาดของตัวเองเป็นพิเศษในจุดที่เคยพลาดบ่อยๆ เช่น เช็คว่าเติม s/es ครบหรือยัง? ใช้ Tense ถูกต้องตามเวลาที่สื่อหรือไม่?
- การขอคำติชมจากเพื่อนหรือครูผู้สอนในจุดที่มักพลาดซ้ำๆ ก็ช่วยให้ตระหนักและจดจำข้อควรระวังได้ดียิ่งขึ้น
ความสม่ำเสมอคือหัวใจสำคัญ
การแก้ไขปัญหาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษให้ได้ผลระยะยาว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของการเรียนรู้เพียงไม่กี่ครั้ง แต่จำเป็นต้องอาศัยความสม่ำเสมอ การพยายามนำสิ่งที่ศึกษาไปใช้ในชีวิตประจำวัน แม้เพียงเล็กน้อย เช่น การฝึกแต่งประโยคสั้นๆ เมื่อคิดอะไรในใจ หรือการสังเกตไวยากรณ์ในสื่อที่พบเห็นระหว่างวัน ย่อมสร้างความเคยชินและความเข้าใจที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น แม้ว่าทางแก้ปัญหาอาจดูเรียบง่ายและต้องใช้เวลา แต่เมื่อฝึกปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ปัญหาแกรมมาร์พื้นฐานเหล่านี้จะค่อยๆ ลดลง และก่อให้เกิดความมั่นใจในการใช้ภาษาอังกฤษก้าวต่อไป