หาที่ สอน ภาษา อังกฤษ สำหรับ เด็ก ที่ไหนดี (รวมสถาบันสอนภาษาเด็กเล็ก)

สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลย กับการลองสอนภาษาอังกฤษให้เด็กๆ ที่บ้านครับ ตอนแรกก็คิดว่าไม่น่ายากอะไรเท่าไหร่ เปิดยูทูบให้ดู สอนศัพท์เป็นคำๆ ก็น่าจะได้แล้วมั้ง แต่เอาเข้าจริง… โอ้โห! ไม่หมูเลยครับ

ช่วงเริ่มต้น ความมึน และการลองผิดลองถูก

จำได้เลยว่าวันแรกๆ เตรียมบัตรคำศัพท์สีสวยงามมาเต็มที่ กะว่าลูกต้องตื่นเต้นแน่ๆ ปรากฏว่า… สนใจอยู่สามนาทีครับ หลังจากนั้นก็วิ่งเล่นไปนู่นไปนี่แล้ว ไอ้เราก็ท้อเลยสิครับ นั่งมองหน้ากันกับแฟน ว่าจะเอายังไงต่อดี หนังสือที่ซื้อมาเป็นตั้งๆ ก็แทบจะไม่ได้เปิดเลย

ผมก็ลองเปลี่ยนวิธีไปเรื่อยนะ แบบว่า เอ้า! ลองเปิดเพลงภาษาอังกฤษแบบเด็กๆ ให้ฟังดูสิ พวกเพลง ABC เพลงง่ายๆ ที่มีท่าเต้นประกอบ เออ อันนี้เริ่มได้ผลแฮะ เด็กๆ เค้าชอบเต้นตาม ชอบร้องมั่วๆ ตามทำนอง ถึงจะยังไม่รู้ความหมายก็เถอะ อย่างน้อยก็เริ่มคุ้นเคยกับเสียงภาษาอังกฤษบ้าง

ค้นพบแนวทางของตัวเอง

หลังจากลองผิดลองถูกมาพักใหญ่ ผมก็เริ่มจับทางได้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องสนุก เด็กเค้าไม่ชอบอะไรที่มันเป็นทางการ หรือดูเหมือนเป็นการเรียนมากเกินไป ผมเลยปรับใหม่หมดเลยครับ

• เน้นการเล่น: เอาเกมมาผสมผสานเยอะๆ เช่น เกมทายศัพท์จากภาพ เกมชี้อวัยวะ (touch your nose, touch your eyes) หรือแม้แต่เล่นซ่อนแอบแล้วให้นับเป็นภาษาอังกฤษง่ายๆ
• ใช้สื่อหลากหลาย: ไม่ใช่แค่บัตรคำ แต่รวมถึงหนังสือนิทานภาพภาษาอังกฤษ (เลือกเรื่องที่เค้าชอบ) ตุ๊กตามือ หรือแม้แต่ตอนทำอาหารง่ายๆ ก็พยายามสอดแทรกคำศัพท์เข้าไป เช่น “apple”, “banana”, “milk”
• ทำซ้ำบ่อยๆ แต่สั้นๆ: เด็กสมาธิสั้นครับ อย่าไปคาดหวังว่าเค้าจะนั่งเรียนได้เป็นชั่วโมง เอาแค่ครั้งละ 10-15 นาทีก็พอ แต่ทำบ่อยๆ สม่ำเสมอดีกว่า
• เป็นตัวอย่างที่ดี: อันนี้สำคัญมาก ผมพยายามพูดภาษาอังกฤษง่ายๆ กับลูกในชีวิตประจำวันบ้าง เช่น “Good morning”, “Thank you”, “Let’s play” เค้าจะได้ซึมซับไปเอง

มีช่วงนึงที่ผมลองเอาดินน้ำมันมาปั้นเป็นตัวอักษร A B C แล้วให้เค้าทาย หรือปั้นเป็นรูปสัตว์แล้วสอนคำศัพท์ไปด้วย ปรากฏว่าชอบกันใหญ่เลยครับ เลอะเทอะหน่อยแต่คุ้ม

ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็น และสิ่งที่ได้เรียนรู้

ถามว่าตอนนี้ลูกผมเก่งภาษาอังกฤษปร๋อเลยมั้ย? ก็ยังครับ! 555 แต่สิ่งที่เห็นชัดๆ คือเค้าไม่กลัวภาษาอังกฤษแล้ว กล้าที่จะพูดคำศัพท์ง่ายๆ ออกมาบ้าง ถึงจะผิดๆ ถูกๆ ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเค้าก็สนุกกับมัน เริ่มเข้าใจคำสั่งง่ายๆ ได้บ้างแล้ว เวลาเปิดเพลงภาษาอังกฤษก็ร้องตามได้เป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น (แม้จะยังมั่วเนื้ออยู่ก็ตาม)

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการสอนภาษาอังกฤษให้เด็กๆ ด้วยตัวเองก็คือ:

• ความอดทนต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง: อย่าท้อถอยง่ายๆ ครับ เด็กแต่ละคนใช้เวลาไม่เท่ากัน
• ทำให้เป็นเรื่องสนุก: ถ้ามันไม่สนุก เด็กก็ไม่อยากเรียน
• ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว: ต้องคอยสังเกตลูกเราว่าเค้าชอบแบบไหน แล้วปรับวิธีไปเรื่อยๆ
• คำชมเล็กๆ น้อยๆ มีค่าเสมอ: เวลาเค้าทำได้ ให้กำลังใจเค้าเยอะๆ ครับ

ทุกวันนี้ก็ยังสอนอยู่เรื่อยๆ ครับ ไม่ได้คาดหวังว่าเค้าต้องเก่งเลิศเลออะไร แค่อยากให้เค้ามีทัศนคติที่ดีกับภาษา และไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากเกินไป ถ้าเราเริ่มปูพื้นฐานให้เค้าสนุกกับมันได้ตั้งแต่เล็กๆ ผมว่ามันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีแล้วล่ะครับ ใครกำลังลองสอนลูกๆ หลานๆ อยู่ ก็สู้ๆ นะครับ ลองเอาวิธีของผมไปปรับใช้ดูได้ ไม่หวงครับผม!