สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลยเรื่องสอนภาษาอังกฤษให้เจ้าตัวเล็กที่บ้าน คือตอนแรกๆ ก็มึนตึ้บเลยนะ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี ลูกคนแรกด้วยไง ก็เลยลองผิดลองถูกมาเยอะพอสมควร
เริ่มจากศูนย์จริงๆ นะ
ตอนลูกเริ่มจะขวบกว่าๆ เนี่ย ผมก็เริ่มคิดละว่าอยากให้เค้าได้ภาษาอังกฤษบ้าง แต่ก็ไม่อยากไปยัดเยียดอะไรให้เค้าเครียด เลยเริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยครับ
- เพลงเด็กภาษาอังกฤษ: อันนี้คือตัวช่วยแรกๆ เลย เปิดให้ฟังบ่อยๆ ในรถบ้าง ตอนเล่นบ้าง เพลงพวก ABC, Twinkle Twinkle Little Star อะไรแบบเนี้ย เค้าก็ฟังไปโยกไป ไม่รู้เรื่องหรอก แต่เหมือนให้คุ้นหูไว้ก่อน
- บัตรคำศัพท์ (Flashcards): ก็ลองซื้อมานะ พวกรูปสัตว์ รูปผลไม้ ที่มีคำภาษาอังกฤษกำกับ แรกๆ ก็ตื่นเต้นดี ชี้ๆ บอกๆ กันไป แต่แป๊บเดียวลูกก็เบื่อแล้วครับ โยนทิ้งเลย (ฮา)
- หนังสือนิทานสองภาษา: อันนี้ผมว่าเวิร์คสุดๆ เลยนะ คือเลือกเล่มที่ภาพสวยๆ ตัวหนังสือไม่เยอะมาก อ่านให้ฟังก่อนนอน ชี้รูปแล้วก็บอกคำศัพท์ภาษาอังกฤษสลับกับไทย เค้าจะชอบให้เราชี้แล้วก็พูดตาม
ลองผิดลองถูก จนเจอทาง
ช่วงแรกๆ ก็มีท้อบ้างนะ คือเราพูดไป ลูกก็มองหน้าแป๋ว ไม่พูดตามซักคำ บางทีก็คิดว่า เอ๊ะ หรือเราทำอะไรผิดไปรึเปล่า แต่ก็พยายามไม่กดดันครับ ทำให้มันเป็นเรื่องสนุกๆ ไป
มีอยู่วันนึง จำได้เลย ตอนนั้นกำลังอ่านนิทานเรื่องผลไม้ ชี้ไปที่แอปเปิ้ลแล้วก็พูดว่า “Apple” หลายรอบมาก อยู่ดีๆ ลูกก็ชี้ตามแล้วพูดออกมาว่า “แอ๊ปโป้!” โอ้โห ตอนนั้นคือดีใจน้ำตาแทบไหล ถึงจะพูดไม่ชัด แต่เค้าพยายามแล้วไง
หลังจากนั้นก็เริ่มสังเกตว่าลูกเริ่มจะจำคำศัพท์ได้ทีละคำสองคำ เวลาเห็นอะไรก็จะพยายามพูดเป็นภาษาอังกฤษบ้าง ถึงจะผิดๆ ถูกๆ ก็ตาม ผมก็คอยแก้ให้แบบเนียนๆ ไม่ได้ไปดุหรือบอกว่าผิดนะ แค่พูดคำที่ถูกต้องให้ฟังอีกที
สิ่งที่ค้นพบจากการลงมือทำเอง
จากที่ลองมาทั้งหมดเนี่ย ผมว่าหัวใจสำคัญมันอยู่ที่
- ความสม่ำเสมอ: ไม่ต้องเยอะ แต่ขอให้ทำทุกวัน วันละนิดวันละหน่อยก็ยังดี ให้เค้าได้ซึมซับไปเรื่อยๆ
- ทำให้เป็นเรื่องสนุก: อย่าไปบังคับ อย่าไปเคี่ยวเข็ญ เด็กถ้าโดนบังคับจะต่อต้านทันที เล่นไปด้วย สอนไปด้วยนี่แหละดีสุด
- ใช้ในชีวิตประจำวัน: อันนี้ยากหน่อย แต่ถ้าทำได้จะดีมาก เช่น เวลาหยิบของเล่น ก็บอกชื่อเป็นภาษาอังกฤษบ้าง “This is a car.” “Do you want some milk?” อะไรแบบนี้
- พ่อแม่ต้องใจเย็น: อย่าคาดหวังว่าลูกจะพูดได้ปร๋อในเร็ววัน มันต้องใช้เวลาครับ ให้กำลังใจเค้าเยอะๆ
ทุกวันนี้เป็นยังไง? ก็ยังไม่ได้เก่งอะไรมากมายนะครับ แต่ลูกก็พอจะสื่อสารคำง่ายๆ ได้บ้างแล้ว เวลาเจอฝรั่งก็กล้าที่จะพูด “Hello” หรือ “Bye bye” เองโดยที่เราไม่ต้องบอกแล้ว แค่นี้คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ชื่นใจแล้วครับ
หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นๆ บ้างนะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดู ไม่มีวิธีไหนดีที่สุด มีแต่วิธีที่เหมาะกับลูกเราที่สุดครับ สู้ๆ ครับ!