สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเองเลย กับเรื่องที่หลายคนอาจจะปวดหัวกันอยู่บ้าง นั่นก็คือ การสอนภาษาอังกฤษให้เด็กๆ นี่แหละครับ
เอาจริงๆ นะ ตอนแรกที่ผมเริ่มเนี่ย ก็ไม่ได้คิดว่าจะยากอะไรมากมาย กะว่าสอน A B C ร้องเพลงนิดหน่อย เดี๋ยวเด็กๆ ก็คงจำได้เองแหละ แต่พอเอาเข้าจริง โอ้โห! คนละเรื่องเลยครับ เด็กแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางคนซนมาก บางคนขี้อาย ไม่ยอมพูดเลยก็มี
ช่วงเริ่มต้นและความทุลักทุเล
ผมเริ่มจากการหาซื้อหนังสือภาพคำศัพท์ง่ายๆ มาก่อนเลยครับ พวกรูปสัตว์ รูปผลไม้ สีสันสดใส แล้วก็ลองเปิดเพลงภาษาอังกฤษสำหรับเด็กให้ฟัง พวกเพลง Alphabet Song อะไรแบบนั้น แต่เชื่อมั้ยครับ เด็กๆ สนใจอยู่แป๊บเดียวจริงๆ ไม่เกิน 5 นาที ก็เริ่มหันไปเล่นอย่างอื่นแล้ว ผมก็แบบ…เอิ่ม เอาไงต่อดีวะเนี่ย
ตอนนั้นก็ลองผิดลองถูกเยอะแยะครับ บางทีก็พยายามจะบังคับให้ท่องจำศัพท์ เด็กก็ทำหน้าเบื่อเลย บางทีก็พยายามจะสอนแกรมมาร์ง่ายๆ เช่น This is a cat. That is a dog. เด็กก็มองหน้าผมแบบ…ลุงพูดอะไร? คือมันไม่เวิร์คเลยจริงๆ ครับ เครียดเลยตอนนั้น
ค้นพบแนวทางที่ใช่ (สำหรับผมนะ)
จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมลองเปลี่ยนวิธีใหม่หมดเลย คือเลิกคิดว่าจะ “สอน” แต่เปลี่ยนเป็น “เล่น” กับเขาแทน ผมสังเกตว่าเด็กๆ ชอบอะไรที่มันจับต้องได้ มีกิจกรรมให้ทำ ไม่ใช่แค่ให้นั่งฟังเฉยๆ
ผมเริ่มจาก:
- บัตรคำศัพท์ (Flashcards): แต่ไม่ใช่แค่ชูให้ดูเฉยๆ นะ ผมจะทำท่าทางประกอบคำนั้นๆ เช่น ถ้าเป็นคำว่า “jump” ผมก็จะกระโดดให้ดู แล้วให้เด็กๆ กระโดดตาม พอเขาทำได้ก็ชมดังๆ “Good job! Very good!” อะไรแบบนี้
- ร้องเพลงและเต้น: อันนี้เวิร์คมาก! ผมหาเพลงเด็กภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มีท่าเต้นประกอบเยอะๆ อย่างเพลง “Head, Shoulders, Knees and Toes” หรือ “Baby Shark” (ถึงจะเบื่อแต่เด็กชอบจริง) แล้วก็เต้นไปด้วยกันเลยครับ แรกๆ อาจจะเขินๆ หน่อย แต่พอเห็นเด็กสนุก เราก็สนุกไปด้วย
- เกมง่ายๆ: เช่น เกมทายคำศัพท์จากภาพ หรือเกมชี้อวัยวะตามที่บอกเป็นภาษาอังกฤษ “Touch your nose!”, “Touch your ears!” อะไรแบบนี้ พอเขาทำถูกก็ให้รางวัลเล็กๆ น้อยๆ อาจจะเป็นสติ๊กเกอร์ หรือแค่คำชมก็ได้ครับ
- ใช้ของจริงประกอบ: เวลาสอนเรื่องผลไม้ ก็อาจจะหยิบผลไม้จริงๆ มาให้ดูเลย หรือถ้าสอนเรื่องสี ก็ชี้ไปที่สิ่งของรอบตัวที่มีสีนั้นๆ มันทำให้เขาเห็นภาพชัดเจนขึ้น
- พูดซ้ำๆ ย้ำๆ: อันนี้สำคัญมาก เด็กๆ เรียนรู้จากการทำซ้ำ ผมจะพูดคำศัพท์เดิมๆ ประโยคเดิมๆ บ่อยๆ ในสถานการณ์ต่างๆ กันไป
- อย่าสอนนานเกินไป: ผมจะแบ่งเป็นช่วงสั้นๆ ครั้งละไม่เกิน 15-20 นาที แล้วก็พัก พอเขาเริ่มมีสมาธิอีกครั้งค่อยเริ่มใหม่
- สร้างบรรยากาศให้สนุก: อันนี้คือหัวใจเลยครับ ถ้าบรรยากาศมันเคร่งเครียด เด็กก็ไม่อยากเรียน ผมจะพยายามทำตัวตลกๆ เล่นกับเขาเยอะๆ ทำให้เขารู้สึกว่าการเรียนภาษาอังกฤษเป็นเรื่องสนุก ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ
ผลลัพธ์ที่ได้เห็น
พอผมปรับมาใช้วิธีพวกนี้แล้วเนี่ย เห็นผลชัดเจนเลยครับ เด็กๆ เริ่มให้ความร่วมมือมากขึ้น เริ่มกล้าพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษออกมาบ้าง ถึงจะยังไม่ชัดเป๊ะๆ ก็ตาม แต่เขากล้าที่จะลองผิดลองถูก และที่สำคัญคือเขาสนุกกับการเรียนรู้ครับ
จากที่เคยนั่งเหม่อ ก็กลายเป็นเด็กที่กระตือรือร้น ยกมืออยากตอบคำถาม อยากเล่นเกม เวลาผมพูดภาษาอังกฤษง่ายๆ เขาก็เริ่มเข้าใจและตอบสนองได้ มันเป็นอะไรที่ภูมิใจเล็กๆ นะครับ ที่เห็นพัฒนาการของพวกเขา
สรุปง่ายๆ เลยนะ จากประสบการณ์ของผม คือต้องทำให้มันเป็นเรื่องสนุกครับ อย่าไปกดดันเด็ก อย่าไปเน้นแกรมมาร์เป๊ะๆ ตั้งแต่แรก เริ่มจากคำศัพท์ง่ายๆ รอบตัว ใช้เพลง ใช้เกม ใช้กิจกรรมเข้าช่วย แล้วก็ใจเย็นๆ ครับ ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวเด็กๆ เขาก็จะค่อยๆ ซึมซับไปเอง
หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังสอนภาษาอังกฤษให้เด็กๆ หรือหลานๆ อยู่บ้างนะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดู ได้ผลยังไงก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ!