สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเองเลย กับเรื่องของการไปเรียนพูดภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัวเนี่ยแหละครับ คือเรื่องมันเริ่มจากอย่างนี้ครับ
จุดเริ่มต้นและความรู้สึกแรก
เมื่อก่อนเนี่ยนะ ภาษาอังกฤษผมนี่คือแทบจะศูนย์เลยครับ ฟังพอได้บ้างนิดหน่อย แต่ถ้าให้พูดนี่คือใบ้กินทันที อายก็อาย กลัวพูดผิดแกรมมาร์ กลัวเขาไม่เข้าใจ คือมันประหม่าไปหมด พยายามหาคอร์สเรียนกลุ่มๆ นะ ก็ไปนั่งเรียนมาบ้าง แต่มันรู้สึกว่าเราไม่ค่อยกล้าพูดอยู่ดี คนมันเยอะ พอถึงตาเราทีไร หัวมันตื้อ คิดคำไม่ออก แล้วครูก็ต้องไปสนใจคนอื่นต่อ เวลาเรามันน้อย
ผมเลยมานั่งคิดดู เอ้อ! หรือเราต้องลองแบบตัวต่อตัววะ น่าจะเข้มข้นกว่า ครูน่าจะมีเวลาจี้เราได้เต็มที่ ไม่ต้องไปแชร์เวลากับใคร ตอนแรกก็ลังเลนะ เพราะราคามันก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกันถ้าเทียบกับเรียนกลุ่ม แต่คิดไปคิดมา ถ้ามันเวิร์ค มันก็น่าจะคุ้มค่ากับการลงทุน
ขั้นตอนการหาครูและการเริ่มเรียน
พอตัดสินใจได้แล้ว ผมก็เริ่มลุยเลยครับ ขั้นแรกคือการหาครู นี่แหละ ส่วนใหญ่ผมก็ดูจากตามเว็บไซต์ ตามกลุ่มในเฟซบุ๊กที่เขารีวิวกัน ดูโปรไฟล์ครูแต่ละคน ดูว่าเขามีประสบการณ์สอนแบบไหน สไตล์การสอนเป็นยังไง บางคนก็เป็นครูฝรั่งเลย บางคนก็เป็นครูคนไทยที่เก่งมากๆ ผมลองติดต่อไปคุยดูหลายคนเหมือนกันนะ กว่าจะเจอคนที่รู้สึกว่า เออ คุยแล้วคลิก น่าจะสอนเราได้เข้าใจ
พอได้ครูแล้ว ก็นัดวันเวลาเรียนครับ ช่วงแรกๆ ที่เรียนนี่บอกเลยว่าโคตรเกร็ง พูดผิดพูดถูกตลอดเวลา แต่ครูเขาก็ใจเย็นนะ ค่อยๆ แก้ให้ ค่อยๆ สอนการออกเสียงที่ถูกต้อง บางทีอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่มันนึกศัพท์ไม่ออกจริงๆ ครูเขาก็จะพยายามช่วยไกด์ให้ หรือไม่ก็ให้เราอธิบายเป็นภาษาไทยก่อน แล้วเขาก็ค่อยๆ สอนคำศัพท์หรือโครงสร้างประโยคที่ควรจะเป็นให้
สิ่งที่ผมเน้นกับครูคือ ผมอยากพูดได้จริง ไม่ต้องเป๊ะแกรมมาร์มากก็ได้ ขอแค่สื่อสารรู้เรื่องก่อน ครูเขาก็เข้าใจนะ เขาก็จะเน้นให้เราฝึกพูดเยอะๆ ชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไป เรื่องที่เราสนใจบ้าง เรื่องงานบ้าง เพื่อให้เราคุ้นเคยกับการใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน
- มีการบ้านให้ทำตลอดครับ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการฝึกแต่งประโยคจากคำศัพท์ที่เรียนไป หรือบางทีก็ให้ไปดูคลิปสั้นๆ แล้วมาเล่าให้ฟัง
- มีการฝึกฟังด้วย ครูจะเปิดคลิปเสียงให้ฟัง แล้วให้เราจับใจความสำคัญ
- แต่ที่เน้นสุดๆ คือการสนทนาโต้ตอบกันนี่แหละครับ ผิดก็แก้กันไปตรงนั้นเลย
ความเปลี่ยนแปลงและผลลัพธ์ที่ได้
เรียนไปได้สักพักใหญ่ๆ นะครับ ประมาณสักสองสามเดือน ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกล้าพูดมากขึ้น ถึงจะยังพูดผิดๆ ถูกๆ อยู่บ้าง แต่มันไม่ค่อยอายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เริ่มนึกคำศัพท์ได้เร็วขึ้น เริ่มเรียบเรียงประโยคง่ายๆ ได้เอง ความมั่นใจมันค่อยๆ มาครับ
จำได้เลย มีอยู่ครั้งนึงต้องไปติดต่อเรื่องงานกับชาวต่างชาติเล็กน้อย ตอนนั้นก็ยังเรียนไม่จบคอร์สดีเลยนะ แต่ก็ลองฮึดดู พูดไปแบบงูๆ ปลาๆ ผสมท่าทาง ปรากฏว่าเขาพอเข้าใจที่เราพูดว่ะ! แล้วเราก็พอจะจับใจความที่เขาตอบกลับมาได้บ้าง ถึงจะไม่ทั้งหมด แต่มันเป็นโมเมนต์ที่แบบ เฮ้ย! สิ่งที่เราพยายามมามันเริ่มเห็นผลแล้วนี่หว่า โคตรดีใจเลยตอนนั้น
จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังไม่ได้เก่งระดับเทพอะไรหรอกนะครับ แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนนี่คือคนละเรื่องเลย ผมกล้าที่จะเริ่มบทสนทนากับชาวต่างชาติมากขึ้น เวลาไปเที่ยวต่างประเทศก็พอจะสั่งอาหาร ถามทาง หรือคุยเล่นๆ ได้บ้างแล้ว มันทำให้การใช้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะเลยครับ
สรุปแล้ว ประสบการณ์เรียนพูดภาษาอังกฤษตัวต่อตัวของผมถือว่าโอเคมากๆ เลยนะ มันอาจจะใช้เวลานานหน่อย ต้องอาศัยความสม่ำเสมอและความตั้งใจของเราเองด้วย แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่าจริงๆ ครับ ใครที่กำลังมองหาวิธีพัฒนาภาษาอังกฤษของตัวเองอยู่ ผมว่าวิธีนี้ก็น่าสนใจไม่น้อยเลยครับ ลองดูครับ!
