ทำไมถึงอยากเก่งอิ้งขึ้นมาซะงั้น?
บอกตรงๆ นะ เบื่อแล้วอะ กับการดูหนังแล้วต้องอ่านซับตลอด คือแบบ… อารมณ์มันไม่ได้ต่อเนื่องอะ เข้าใจปะ? แล้วเพลงสากลที่ชอบๆ ฟังก็รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง มันหงุดหงิดนะเว้ย ยิ่งเวลาอยากรู้ว่านักร้องคนโปรดให้สัมภาษณ์อะไรเงี้ย โอ้โห แปลไม่ออก จบข่าว เซ็งเป็ดไปเลย
แล้วอีกอย่างนะ โลกมันไปไกลแล้วอะ ความรู้ดีๆ บทความเจ๋งๆ ส่วนใหญ่มันก็เป็นภาษาอังกฤษทั้งนั้น จะรอให้คนอื่นมาแปลให้ตลอดก็คงไม่ทันกิน แถมบางทีแปลมาแล้วความหมายมันเพี้ยนไปก็มี นี่แหละ จุดเริ่มต้นที่ทำให้คิดว่า “กูต้องได้ภาษาอังกฤษว่ะ!”
แล้วเริ่มยังไงล่ะทีนี้?
ตอนแรกก็งงๆ เหมือนไก่ตาแตกอะ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ไปลงคอร์สเหรอ? แหม…ค่าคอร์สก็ใช่ว่าจะถูกๆ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าจะเวิร์คกับเราจริงป่าว กลัวจ่ายตังค์ไปแล้วได้แค่นั่งมองหน้าอาจารย์ฝรั่งหล่อๆ สวยๆ แต่ความรู้ไม่เข้าหัวเลยอะดิ
เลยลองหาข้อมูลในเน็ตดู โอ้โห เยอะแยะไปหมด ทั้งแอปฝึกภาษา ทั้งช่องยูทูบสอนฟรี เห็นแล้วก็ท้อใจนิดๆ นะ ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี มันเยอะเกินไป!
สุดท้ายเลยคิดว่า เออ! ลุยเองนี่แหละวะ! มันต้องได้อย่างเสียอย่างสิ เอาแบบบ้านๆ นี่แหละ ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมาก
ขั้นตอนที่ลองผิดลองถูก (และมีถูกบ้าง)
นี่คือสิ่งที่ผมลองทำจริงๆ นะ อาจจะดูติงต๊องบ้าง แต่ก็ได้ผลอยู่บ้างล่ะน่า:
- ดูหนัง/ซีรีส์ฝรั่งวนไป: อันนี้คือตัวช่วยหลักเลย แรกๆ ก็เปิดซับไทยก่อน ให้พอรู้เรื่อง แล้วค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซับอังกฤษ พยายามจับคำศัพท์ที่ใช้บ่อยๆ หลังๆ กล้าหน่อยก็ปิดซับแม่งเลย ฟังไม่ออกก็กรอกลับไปฟังใหม่ ช่างมัน! แรกๆ ปวดหัวตึ้บ แต่ทำไปเรื่อยๆ เออ…มันเริ่มชินหูว่ะ
- ฟังเพลงสากลแล้วเปิดเนื้อตาม: ชอบเพลงไหนก็ไปหาเนื้อเพลงมาดูเลย ร้องตามด้วยยิ่งดี ช่วยเรื่องสำเนียงไปในตัว ได้ศัพท์ใหม่ๆ เพียบ แรกๆ ก็ดูเนื้อแปลไทยประกอบไปด้วย หลังๆ ก็พยายามทำความเข้าใจจากเนื้ออิ้งล้วนๆ
- หาเพื่อนคุย…ถ้าไม่มีก็คุยกับตัวเอง: อันนี้อาจจะดูบ้าๆ หน่อย แต่พูดจริงๆ นะ หาเรื่องมาพูดคนเดียวเป็นภาษาอังกฤษก็ได้ ตั้งคำถามแล้วตอบเอง มันช่วยให้เราคิดเป็นภาษาอังกฤษได้เร็วขึ้น ไม่ต้องกลัวผิดด้วย เพราะไม่มีใครมานั่งจับผิดเรา (ยกเว้นตัวเราเอง ฮาๆ) บางทีก็อัดเสียงตัวเองพูดแล้วมาฟัง โอ้โห สำเนียงอย่างกับอะไรดี แต่ก็ขำๆ ไป
- แอปฝึกภาษาเอาไว้เสริม: ก็มีลองเล่นบ้างนะ เอาไว้ทวนศัพท์หรือแกรมม่าเล็กๆ น้อยๆ แต่อย่าไปยึดติดกับมันมาก เพราะชีวิตจริงมันไม่ได้มีช้อยส์ให้เลือกตลอด บางแอปก็สนุกดี ทำเป็นเกม แต่เล่นแป๊บๆ ก็เบื่อ
- พยายามเปลี่ยนสภาพแวดล้อมให้เป็นอิ้ง: เช่น ตั้งค่าโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ อ่านข่าวภาษาอังกฤษง่ายๆ บ้าง แรกๆ ก็จะงงๆ หน่อย กดผิดกดถูก แต่สักพักก็ชินไปเอง
- หาหนังสือเด็กภาษาอังกฤษมาอ่าน: อันนี้ก็ช่วยได้เยอะนะ เพราะศัพท์มันจะง่ายๆ รูปประโยคไม่ซับซ้อน อ่านแล้วเข้าใจง่าย สร้างกำลังใจได้ดีเลยแหละ
ผลลัพธ์ที่ได้ (แบบไม่อวยตัวเอง)
ถามว่าตอนนี้เก่งระดับเทพเลยมั้ย? ตอบเลยว่ายัง! ยังอีกไกลเลยล่ะ แต่ที่แน่ๆ คือกล้าพูดกล้าใช้มากขึ้นเยอะ จากที่เมื่อก่อนเจอฝรั่งแล้วใบ้กิน ตอนนี้พอจะงูๆ ปลาๆ ถามทาง สั่งข้าวได้บ้างแล้ว ดูหนังบางเรื่องก็เริ่มไม่ต้องพึ่งซับแล้วด้วย เออ…มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ ที่ความพยายามของเรามันไม่เสียเปล่า
ตอนนี้ก็ยังฝึกเรื่อยๆ นะ ไม่ได้หยุด เพราะภาษามันต้องใช้บ่อยๆ ถึงจะคล่อง บางวันก็ขี้เกียจบ้างแหละ แต่ก็พยายามดึงตัวเองกลับมาให้ได้ อย่างน้อยวันละนิดก็ยังดี
ใครที่กำลังคิดอยากเรียนภาษาอังกฤษอยู่เหมือนกัน ลองเอาวิธีบ้าๆ บอๆ ของผมไปปรับใช้ดูได้นะ ไม่ต้องเป๊ะตามนี้ก็ได้ หาจุดที่ตัวเองสนุกกับมัน แล้วก็ ทำต่อเนื่อง สำคัญที่สุดเลย สู้ๆ!
