ตอนแรกเห็นคนเค้าไปเรียนนอกกันเพลินเลยนึกสนุก คิดว่าขอสอบ IELTS บ้างก็ดี เดี๋ยวจะได้รู้ว่าเราพอมีลุ้นรึเปล่า
เริ่มต้นยังไงดีวะ
เปิดเน็ตเสิชก็มึนเลยครับ มันมีศัพท์เทพๆ เต็มไปหมด คะแนน Band อะไรเท่าไหร่ ยื่นตรงไหนได้บ้าง นี่ขนาดยังไม่เริ่มอ่านเลยปวดหัวแล้ว
- สภาพตอนนั้นคือศัพท์พื้นฐานอย่าง cat, dog ยังสะกดผิดบ่อยๆ
- แกรมมาร์นี่ยกมือยอมแบบไม่อาย สอบปุ๊บติดศูนย์แน่
- ฟังฝรั่งพูดนี่เหมือนฟังภาษามนุษย์ต่างดาว
ลงมือแบบมั่วๆ ไปก่อน
วันแรกนั่งกดดูคลิปในยูทูปยาวสามชั่วโมง พอปิดจอ ลืมหมด! รู้ตัวว่าต้องจัดระบบใหม่ เลยรวบรวมข้อมูลกระจัดกระจายมาใส่ตารางง่ายๆ:
- ฟัง (Listening): เริ่มจากฟังข่าวสั้นๆ วันละ 5 นาที ปรากฏว่าแค่คำว่า “however” ยังจับไม่ได้เลย
- อ่าน (Reading): หยิบนิตยสารเก่ามาอ่านบทความนึงใช้เวลา 40 นาที ไม่รู้เรื่องสักบรรทัด
- เขียน (Writing): ลอกแบบ essay ตัวอย่างมากระดาษเปล่า งงเองว่าทำไมมันดูเป็นภาษาแมวปัด
- พูด (Speaking): อัดเสียงตัวเองตอบคำถาม “What’s your name?” ยังตะกุกตะกัก!
พบทางสว่าง(ที่คาดไม่ถึง)
เพื่อนคนนึงเห็นท่าไม่ดีเลยยัดหนังสือแกรมมาร์เก่าๆ มาให้เล่มหนึ่ง แอบคิดในใจ “นี่มันหนังสือยุคสงครามโลกป่ะเนี่ย” แต่ก็ลองอ่านดู วันแรกผ่านไปแค่ 2 หน้ากับความรู้สึกเหมือนถูกทุบหัว แต่มันได้ผล!
เริ่มทำแบบฝึกหัดวันละหน้า โดยมีขั้นตอนดังนี้:
- 1. เปิดหนังสือไปหน้าเนื้อหาใหม่
- 2. อ่านตัวอย่างแล้วขมวดคิ้วประมาณ 10 นาที
- 3. ตะโกนใส่ตัวเองว่า “โง่จริงวะ!”
- 4. หันไปทำแบบฝึกหัดโดยไม่พึ่งพาคำตอบก่อน
- 5. เช็คคำตอบแล้วร้องไห้เล็กน้อย
- 6. กลับไปอ่านใหม่จนกว่าจะพอเข้าใจ
เทคนิคเด็ดเอาชนะห้องสอบ
เจอเพจเฟสบุ๊คแชร์ประสบการณ์คนอื่น เลยหยิบยืมเทคนิคมาปรับใช้แบบมั่วๆ:
- Listening: หยุดดูซีรีย์ฝรั่งแบบไม่มีซับไตเติ้ล ถ้าไม่รู้เรื่องให้กรี๊ดแล้วดูใหม่
- Reading: จับเวลาอ่านบทความ 3 นาที แล้วให้เพื่อนถามว่าเนื้อหาคืออะไร ถ้าตอบไม่ได้ให้อ่านซ้ำจนกว่าจะอ้วก
- Writing สร้างโครงเรื่องแบบ “intro-เนื้อหา-สรุป” แม้แต่เขียนเรื่อง “ทำไมหมาถึงกัดแมว” ก็ต้องมีพารากราฟชัดเจน
- Speaking: พูดกับกระจกทุกวันโดยยิ้มกว้างเหมือนคนไม่ปกติ จนแฟนถามว่า “ไปหาหมอดีมั้ย”
ผลลัพธ์ที่ได้ แม่งไม่น่าเชื่อ!
วันรับคะแนนมือสั่นจนแทบถือกระดาษไม่ไหว ปรากฏว่าผ่าน Band ที่ต้องการมาแบบฉิวเฉียด! ประมาณว่า:
- Listening: แค่ได้ยินคำถามก็ปาร์ตี้แล้ว
- Reading: เนื้อเรื่องครึ่งนึงเดาเอา
- Writing: ยัดศัพท์ยากๆ ที่เพิ่งจำเมื่อคืนลงไปแบบมั่วๆ
- Speaking: พูดตะกุกตะกักแต่ยิ้มเก่งมากจนกรรมการอาจสงสาร
ตอนนี้ยังนั่งมึนๆ อยู่เลยครับว่า คนไม่มีพื้นธาตุแท้แบบเรายังรอดได้ ถ้าเราเรียนได้ทุกคนก็เรียนได้เหมือนกันนะ แค่ต้องยอมให้ตัวเองโง่ก่อนเท่านั้นเอง!
(เขียนจบปุ๊บ ตกใจทำกาแฟหกใส่คีย์บอร์ดเลย แย่แล้ววว!)
