เริ่มแรกผมตัดสินใจหาครูสอนภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัว เพราะทำงานประจำแล้วเวลาไม่ค่อยมี ไปเรียนคอร์สกลุ่มตามสถาบันมันตรงเวลายาก ผมหาข้อมูลในเน็ตสักพักก็เจอครูคนนึงฟีดแบ็คดี เลยติดต่อลองคุยดูก่อน
ครูคนนี้ชื่อเทเรซา พอคุยเสร็จเราก็ตกลงราคากัน ชั่วโมงละ 350 บาท เลือกเรียนสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 1 ชม. โดยเรียนผ่านวิดีโอคอล ตอนแรกกะว่าจะเรียน 5 โมงเย็นวันธรรมดา แต่มันติดประชุมบ่อย เลยขยับเป็น 2 ทุ่มแทน
ครั้งแรกเรียนนี่ประสาทกินเลย
พอเปิดกล้องทีไรเหมือนลิ้นเป็นเชือก ตอบ yes/no แทบไม่ได้ ครูเทเรซาให้แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ นึกศัพท์ไม่ออกเลยบอกแค่ว่า “My name… Beer” ครูก็ไม่ว่าอะไร ให้เริ่มจากศูนย์จริงๆ
- สัปดาห์แรก เรียนแค่การทักทาย + ประโยคง่ายๆ แบบ “How are you?”
- สัปดาห์ที่สอง ครูให้ฝึกเล่าว่าเมื่อวานทำอะไรบ้าง บางทีนั่งเงียบเป็นปลา ครูก็ชวนคุยเรื่องงานช่วยนึกศัพท์
- เดือนที่ผ่านมา เริ่มอ่านข่าวภาษาอังกฤษสั้นๆ ได้แล้ว แรกๆอ่านตะกุกตะกัก ตอนนี้อ่านได้คล่องขึ้น
ช่วงนี้กำลังเจอจุดยากตรง แกรมมาร์เรื่อง tense นี่แหละ มึนตึบทุกที ครูเลยให้ท่องจำประโยคตัวอย่างติดผนังห้องน้ำ ทุกครั้งที่แปรงฟันก็ฝึกพูดไปด้วย สุดท้ายมานั่งแชร์วิธีนี้กับครู แล้วครูดันบอกว่าผมคิดถูกทาง!
เท่าที่เรียนมา 3 เดือน รู้สึกว่ามันเวิร์คกว่าคอร์สกลุ่มเยอะ เพราะครูปรับเนื้อหาให้เข้ากับงานผมโดยตรง ล่าสุดพอลูกค้าต่างชาติโทรมา ผมยังตอบโต้ได้บ้างนิดหน่อย ไม่ต้องหลบทันทีแบบแต่ก่อน
ปิดท้ายแค่บอกว่า การเรียนแบบตัวต่อตัวนี่ผู้ใหญ่ควรลองดู ถ้าเจอครูดีๆ แล้วอย่าไปอายถ้าพูดผิด เพราะครูเขาจะช่วยแก้ให้ตรงจุด ถ้าวันไหนพี่เบียร์ท้อ ครูเทเรซาก็จะบอกเสมอว่า “You try hard every day, that’s good enough!”
