ผมว่าการสอนภาษาแบบตัวต่อตัวมันน่าสนใจดี เลยตัดสินใจลองทำดู เริ่มจากเปิดโพสต์ในกลุ่มเฟซบุ๊กท้องถิ่น แบบไม่คิดว่าจะมีคนสนใจ
ขั้นแรกหาคนมาก่อน
ลงรูปตัวเองถือป้าย “สอนอังกฤษแบบส่วนตัวราคาถูก” แล้วรอจนดึกๆ มีแม่บ้านคนหนึ่งทักมาถามว่าสอนเด็กม.2 ได้ไหม เธอบอกลูกชายเกรดตกวิชาภาษาอังกฤษหนักมาก งั้นแหละตอบตกลงทันที แม่เขาให้เลือกว่าจะสอนที่ร้านกาแฟหรือบ้านนักเรียน เลือกร้านกาแฟใกล้มหาวิทยาลัยเพราะน่าจะสะดวกกว่า
เตรียมตัวเอาจริงก่อนคาบแรก
วันก่อนนัด:
- เปิดเน็ตหาบทเรียนแบบง่ายๆ
- ทำชีทสรุปแกรมม่าพื้นฐานในWord
- ซื้อสมุดสักเล่มนี่แหละไว้จดแผนการสอน
แบบว่ากังวลมากว่าจะสอนไม่รู้เรื่อง
ประเดิมคาบแรกแบบมึนๆ
เจอน้องชายที่ร้าน ตอนแรกก็นั่งงึดๆ ทั้งคู่เลย เปิดชีทที่เตรียมมาก็สอนตามนั้น แต่พอเริ่มถามน้องว่าจับจุดไหนได้บ้าง ปรากฏว่าน้องนั่งยิ้มแห้งๆ สรุปคาบแรกจบแบบงงๆ ทั้งคู่ หลังเลิกสอนมานั่งคิดอีกทีถึงรู้ว่าตัวเองสอนเร็วไปนิด แถมบทเรียนมันยากเกินไปหน่อย
แก้ปัญหาแบบฉุกเฉิน:
- ถ่ายวิดีโอการสอนแปะยูทูปแบบส่วนตัวให้น้องทบทวน
- ใช้เกมส์เดาซัพของคนดังแทนการท่องศัพท์
- ให้น้องยกมือทันทีเมื่อไม่เข้าใจ
พอเปลี่ยนวิธีนี่น้องเริ่มมีสมาธิขึ้นเยอะเลย
ผลลัพธ์เกินคาด
ผ่านไปสองเดือนน้องสอบผ่านแบบน่าตกใจ จากเกรด 1.5 กระโดดขึ้น 3.0 แม่น้องถึงกับส่งกล้วยทอดมาให้ชามโต พร้อมบอกว่าจะแนะนำเพื่อนต่ออีกสามคน ปัจจุบันสอนเพิ่มเป็นห้าคนต่อสัปดาห์ ตัวใครตัวมันจริงๆ ใครอ่อนจุดไหนก็ปรับการสอนให้เหมาะกับคนนั้น
สรุปแบบงบน้อย:
- ไม่ต้องเสียเงินสมัครเว็บสอนภาษา
- ชีทการสอนทำในมือถือก็ได้
- เปิดให้นักเรียนฟีดแบคทุกสัปดาห์
- ถ้าร้านกาแฟดังเกินขอเปลี่ยนไปสอนที่ห้องสมุด
สอนตัวต่อตัวมันเหนื่อยแต่เห็นคนอื่นเก่งขึ้นนี่ปลื้มสุดๆ ไว้เดี๋ยวมาเล่าอัพเดทใหม่นะ