ก็อย่างว่าผมเป็นคนชอบเก็บรายละเอียดเวลาทำอะไร แล้วก็ลงมือทำแบบจริงจัง นี่เลยอยากมาแบ่งปันประสบการณ์คร่าวๆ จากการที่ไปทดลองสอน IELTS ให้เด็กๆ มาเนี่ย
เริ่มต้นแบบมั่วๆ
วันแรกนี่โคตรเซ็งเลยนะ เปิดไฟล์พาวเวอร์พอยต์ที่เตรียมมาก็งงไปหมด เห็นศัพท์ academic เยอะแยะเลยคิดว่า “เออ น่าจะเวิร์ก” ผลปรากฏว่าเด็กๆ ยกมือถามว่า “ครู คำว่า ‘disseminate’ แปลว่าอะไรคะ?” ผมมองหน้าหลานตัวเองในคลาสแล้วก็เจ็บใจที่อธิบายไม่ถูก
โดนยำแป๊บเดียว
พอถึงพาร์ท writing เด็กคนหนึ่งส่งกระดาษคำตอบมาให้ตรวจ ตอนเห็นประโยคแรกแทบแย่: “Nowdays many people thinking the internet have good thing bad thing.” นี่มันข้อสอบ IELTS หรือว่าเขียนอวยสังคมแบบมั่วๆ ฟะ? ผมก็ได้แต่ถอนใจในใจ แล้วเริ่มคิดใหม่ว่า…
- เปลี่ยนเกม: ยัดแกรมม่าโคตรๆ ไม่เวิร์กเลย เลยโยนใบงานทิ้งแล้วให้เด็กเขียนหัวข้อ “สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดใน IELTS”
- ยอมตกม้าตาย: ยอมรับกับเด็กว่า writing นี่แม่งก็จุดอ่อนผมเองนะ รีบเอาคำที่เคยโดนอาจารย์แดงกริ๊งไว้มาแปะไวท์บอร์ด
- เล่าเรื่องลบเหลี่ยม: เปิดยูทูปคลิปศัพท์ IELTS มาให้ดูด้วยกัน ตอนเด็กดาราแถวบ้านพูดผิดๆถูกๆ นี่เสียงฮาดังสนั่น
ผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง
อาทิตย์หลังมาเด็กคนเดิมเอาการบ้านมาให้ตรวจ น้ำตาจิไหล! ตอนเห็นประโยคแรก “Although the internet poses challenges, its benefits are indisputable” อ้าวเว้ย คำว่า ‘poses’ เนี้ยมันมาจากคลิปยูทูปนั่นน่ะแหละ
เรื่องมันสอนเราว่า การสอนก็เหมือนหัดขี่มอเตอร์ไซค์เนอะ ถ้าออกตัวเร็วไปเด็กก็กระเด็น ถ้าไปยัดเยียดมากไปก็เหมือนเร่งเครื่องแรงๆ แต่สุดท้ายมันต้องปรับกันตลอดทาง เดี๋ยวหกล้มเดี๋ยวลุกขึ้นใหม่ แต่มันก็คุ้มนะพอเห็นเด็กเอาไปใช้ได้จริงๆ