เริ่มจากตอนที่ฉันพยายามหัดเรียนภาษาอังกฤษอ่ะ งงไปหมดเลย ทำไมมันยากจัง ต้องลองวิธีง่ายๆในบ้านก่อนละ ตอนแรกก็เปิดยูทูบดูคลิปสอนฟรีทุกวันเช้าเลย ใช้แค่โทรศัพท์เครื่องเดียว
เทคนิคแรกที่ลอง
ตื่นมาก็เปิดเพลงสตริงภาษาอังกฤษฟังตอนแปรงฟัน ฟังไปฟังมาวันนึงเป็นชั่วโมง เน้นฟังไม่ต้องพยายามแปล แต่ให้หัดจับจังหวะคำศัพท์ก่อน ตกเย็นก็ไปนั่งคุยกะตัวต่อเลโก้ (หัวเราะ) แกรมม่าผิดๆถูกๆไม่ว่ากัน อย่างน้อยได้พูดออกเสียงจริงๆ ไม่มีใครหัวเราะใส่
- สัปดาห์แรก: หัดเลียนแบบนักแสดงในหนังเรื่องโปรดวันละ 1 ฉาก ทำท่าเหมือนเขา ตะโกนตามซับไตเติลแบบไม่เขิน
- สัปดาห์สอง: เอากระดาษโน้ตเขียนคำศัพท์ติดผนังห้องน้ำ ซักผ้าไปก็อ่านไป
- สัปดาห์สาม: หยิบกล่องซีเรียลมากางบนโต๊ะ หัดอ่านส่วนผสมทุกคำก่อนกิน
อุปสรรคที่เจอ
ประมาณเดือนนึงเริ่มท้อเหมือนกัน นึกคำไม่ออกบ่อยๆ อัดวิดีโอพูดกับตัวเองฟังแล้วรู้สึกสำเนียงเพี้ยน เหมือนลิงอีบุ้ย! แต่เปลี่ยนวิธีใหม่โดยเปลี่ยนมาใช้ท่าแปลกๆ เวลาจำไม่เคยลืม เช่น ท่ายกขากลับวันโลกาวินาศ = “Monday” (หัวเราะ)
สุดท้ายสามเดือนผ่านไป ตั้งใจไม่เปิดซับไทยเวลาดูเน็ตฟลิกซ์ ตอนนี้พอฟังพอดูรู้เรื่อง ถึงจะไม่ 100% แต่ถ้าเจอฝรั่งที่เซเว่นก็พอสวนทักทายได้ สนุกที่ทำเทคนิคบ้านๆ แบบนี้ได้ผลเกินคาด คนอื่นคิดว่าคงต้องเสียตังค์เรียนพิเศษ แต่เราฝึกฟรีในห้องตัวเองนี่แหละ!