ก่อนอื่นนะ ที่คิดเรื่องเรียนภาษาอังกฤษออนไลน์เพราะอะไรนะ คือมันเซงอ่ะ ตอนเช้าขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานนี่เจอฝรั่งถามทาง ถามว่า “Where is bathroom?” พูดไม่ออกเลย สุดท้ายยี้หันตัวหนีไป กลับมาบ้านเลยคิดหนักว่าต้องเรียนซะแล้วอ่ะ
หาที่เรียนเมื่อไหร่ก็ปวดหัว
เปิดกูเกิ้ลค้นหา “คอร์สเรียนภาษาอังกฤษออนไลน์” ตอนแรกดีใจมาก เห็นโฆษณาเต็มจอเลย แต่ละที่อวดอ้างว่า “พูดได้ใน 1 เดือน” นี่ฟังดูน่าสงสัยเว่อร์ เปิดเพจเฟซบุ๊คเข้าไปดูรีวิวคนเรียนที่เขาโพสต์ นี่ยิ่งมึน บางคนโพสต์หน้าห้องเรียนชัดๆ บางคนแคปหน้าจอมารีวิวเฉยๆ โอ้ยสับสนจะตาย
วิธีเลือกของชั้นคือ :
- เช็คคลิปสาธิตฟรีก่อนทุกที่ ใครไม่ให้เปิดฟรีนี่ผ่าน
- ไล่จองคลาสทดลอง 3 ที่ในวันเดียวกัน รด.บ้านเลยวันนั้น
- ส่องรีวิวในกลุ่มปิดของคอร์สนั่นแหละ เจอรีวิวแบบไม่ได้ตัดต่อเพียบ
เริ่มเรียนวันแรกถึงกับตะลึง
เข้าแอพเรียนไปแรกๆ ดีงามมาก มีพี่ต่างชาติหนุ่มหล่อมาทักทาย พอเริ่มคลาสปุ๊บ…โอ้โห! 20 นาทีแรกนี่พูดไม่ออกเลย เหงื่อแตก! เครียดจะแย่! โค้ชเอาไมโครโฟนยื่นมาแล้วถามว่า “Tell me about your job” เหมือนโดนถล่มทันทีที่สตาร์ท บางคอร์สให้แค่ฟังวิดีโอเฉยๆ งงเลยว่ามาทำอะไรที่นี่
แต่ที่ที่เลือกไว้ดีหน่อยนี่เค้าทำแบบนี้ :
- ให้หัวข้อมาก่อนเรียนซัก 5 นาที
- ดันให้เล่นบทบาทสมมุติ เริ่มจาก “สั่งกาแฟโรงแรม” สถานการณ์เห็นภาพชัด
- มีบอร์ดให้เขียนตอบแทนตอนนึกศัพท์ไม่ออก
ผลลัพธ์เดือนแรกที่คาดไม่ถึง
ผ่านไป 3 สัปดาห์นี่สุดๆ เลย การบ้านปาขาเกรดเซียนคือ :
- อัดวีดีโอพูดกับตัวเองทุกวัน เช้า-ก่อนนอน จนเพื่อนบ้านนึกว่าบ้า
- แอบไปนั่งร้านกาแฟฝรั่งสั่งอังกฤษกับบาริสตา เขาเมินบางทีก็ทำหน้าไม่เข้าใจ บาดใจ!
วันที่ 30 พอดีมีประชุมออนไลน์กับลูกค้าต่างชาติ พอลูกค้าถาม “How’s the project?” พอตอบกลับไปเองว่า “It’s on track” พูดได้เฉยยยย! น้ำตาแทบไหล ตอนนั้นมันพรั่งพรูออกมาเลยอ่ะ โค้ชแอบจ่อหน้ามือถือยิ้มเลยตอนเห็น
สรุปแบบไม่ง้อศัพท์ยาก
เรียนออนไลน์ได้ผลจริง แต่ถ้าจะลงทุนเนี๊ย :
- อย่าเลือกที่โปรเดียว ต้องดูว่าสอนสดไหม ฟรีดามากไหม
- คลาสแรกต้องขายของได้ไม่งั้นเลิกเลย
- เรียนจบแต่ละครั้งต้องรู้สึกสมองรับจนเวียนหัวถึงจะเวิร์ค
ผ่านมา 4 เดือน พอเจอฝรั่งถามทางอีกที ตอบได้ชิลๆ เลย ถึงจะติดๆ ขัดๆ แต่ไม่อายแล้ว ที่สำคัญตอนนี้แอบไปสั่งกาแฟชิฟฟ่อนเพิ่มนมในภาษาอังกฤษได้ด้วย แม่งเลิศ!