สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลย เรื่องสอนภาษาอังกฤษให้เด็กอนุบาลที่บ้านผมเองนี่แหละ ตอนแรกก็มึนๆ ตึ้บๆ เหมือนกันนะ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี ลูกก็ยังเล็ก อ่านหนังสือก็ยังไม่คล่อง จะให้ไปนั่งท่อง A B C เหมือนสมัยเราก็คงไม่ไหว
ผมก็เริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยนะ พวกบัตรคำศัพท์สีๆ รูปสัตว์ รูปผลไม้ แรกๆ ลูกก็ตื่นเต้นดีหรอก แต่แป๊บเดียวเบื่อ! ผมเลยคิดว่า เอ๊ะ ท่าจะไม่เวิร์คแฮะ เด็กวัยนี้เขาชอบเล่นมากกว่านั่งท่องจำเฉยๆ
ลองเปลี่ยนแนวทางใหม่ เน้นสนุกเข้าว่า
ก็เลยเปลี่ยนแผนใหม่ ไปเน้นพวกเพลงเด็กภาษาอังกฤษสนุกๆ ร้องเต้นไปด้วยกันเลย เปิดการ์ตูนสั้นๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษให้ดูบ้าง อ่านนิทานภาพง่ายๆ ชี้ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย ตอนแรกๆ ก็เหมือนพูดอยู่คนเดียวแหละครับ ฮ่าๆ แต่ก็ไม่ท้อนะ ทำไปเรื่อยๆ
- เพลงและการเคลื่อนไหว: ผมเริ่มจากเพลงง่ายๆ ที่มีท่าทางประกอบ เช่น “Head, Shoulders, Knees, and Toes” หรือเพลง ABC แบบมีจังหวะหน่อย ลูกจะชอบมากเวลาได้ขยับตัวตามไปด้วย
- นิทานภาพ: เลือกนิทานที่ภาพใหญ่ๆ สีสวยๆ คำศัพท์ไม่เยอะ ชี้ไปที่รูปแล้วก็พูดคำศัพท์นั้นๆ ซ้ำๆ เช่น “Look! A dog. A big dog.”
- เล่นเกม: อีกอย่างที่ได้ผลดีมากคือการเล่นครับ! เล่นซ่อนแอบก็นับเลขเป็นภาษาอังกฤษ เล่นขายของก็หัดพูดชื่อผักผลไม้เป็นภาษาอังกฤษ มันจะซึมซับไปเองแบบไม่รู้ตัว
- ใช้ในชีวิตประจำวัน: แล้วก็พยายามสอดแทรกคำศัพท์ง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น เวลาทานข้าวก็พูด “Eat.”, “Water, please.” หรือเวลาเล่นก็ “Play!“, “Ball.” อะไรแบบนี้ ไม่ต้องบังคับ เน้นให้ชินหู
สังเกตการณ์และปรับเปลี่ยน
ผมจะคอยสังเกตตลอดว่าลูกชอบกิจกรรมแบบไหนเป็นพิเศษ ถ้าอันไหนเขาดูไม่สนุก ผมก็จะเปลี่ยนไปลองอย่างอื่นแทน ไม่ได้มีกฎเกณฑ์ตายตัวเลยครับ สำคัญคือลูกต้องรู้สึกสนุกและไม่ถูกบังคับ
ช่วงแรกๆ อาจจะยังไม่เห็นผลทันทีทันใดนะครับ ต้องใจเย็นๆ ค่อยๆ ป้อนไปทีละนิด ผมเองก็มีท้อบ้างบางที แต่พอนึกถึงว่าถ้าลูกได้ภาษาติดตัวไปมันจะดีกับเขาในอนาคต ก็มีกำลังใจทำต่อ
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็นผล
พอทำแบบนี้ไปสักพักนะครับ โอ้โห! เห็นผลชัดเจนเลย ลูกเริ่มฮัมเพลงภาษาอังกฤษได้เองบ้าง พูดคำศัพท์ตามได้บ้าง ถึงจะยังไม่เป๊ะ แต่เขากล้าพูด กล้าเล่น ไม่กลัวภาษาอังกฤษแล้ว จากที่เคยเฉยๆ เวลาเปิดเพลงภาษาอังกฤษ ตอนนี้พอได้ยินเพลงที่คุ้นหูก็จะยิ้มแล้วก็พยายามร้องตาม ที่สำคัญคือเขาดูมีความสุขเวลาได้เรียนรู้ผ่านการเล่นครับ
สิ่งที่ผมเรียนรู้จากประสบการณ์ครั้งนี้ คือ
- ความสนุกต้องมาก่อน: เด็กวัยนี้เรียนรู้ผ่านการเล่นจริงๆ ครับ ถ้ามันไม่สนุก เขาก็ไม่อยากทำ
- ความสม่ำเสมอสำคัญที่สุด: ทำทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย ดีกว่าอัดแน่นทีเดียวแล้วหายไปเลย
- อย่ากดดัน: อย่าไปคาดหวังว่าลูกจะต้องเก่งทันที ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เดี๋ยวเขาก็ซึมซับได้เอง
- พ่อแม่คือครูที่ดีที่สุด: บรรยากาศสบายๆ ที่บ้านนี่แหละครับที่ทำให้เขาอยากเรียนรู้
สรุปแล้วนะครับ การสอนภาษาอังกฤษเด็กอนุบาลสำหรับผม มันไม่ใช่เรื่องยากเลย แค่ต้องเปลี่ยนวิธีคิดนิดหน่อย เน้นความสุข ความสนุก และความใกล้ชิด แล้วภาษาอังกฤษมันจะค่อยๆ กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาไปเองครับ หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ บ้างนะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดูได้เลย!
