เอาล่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ตรงเลยนะ เรื่องสอนภาษาอังกฤษให้ลูกเนี่ย ตอนแรกก็มึนๆ งงๆ เหมือนกัน ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี แต่ก็คิดว่าเออ ยังไงก็ต้องลองดูวะ
เริ่มยังไงดีล่ะ?
ตอนลูกยังเล็กๆ เลย ประมาณขวบกว่าๆ เกือบสองขวบนี่แหละ ผมก็เริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยนะ ไม่ได้คาดหวังว่าลูกจะต้องพูดได้ปร๋ออะไรขนาดนั้น แค่อยากให้เค้าคุ้นเคยกับภาษาไปก่อน
สิ่งแรกที่ทำเลยคือ เปิดเพลงเด็กภาษาอังกฤษให้ฟังบ่อยๆ พวกเพลง ABC เพลงกล่อมเด็ก เพลงเกี่ยวกับการนับเลข สีสัน อะไรพวกเนี้ย เปิดวนไปครับ ตอนแรกเค้าก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้างนะ แต่เราก็เปิดไปเรื่อยๆ อย่าไปท้อ
แล้วทำอะไรบ้างล่ะ?
พอเริ่มโตขึ้นมาหน่อย เริ่มพูดได้บ้างแล้ว ผมก็เริ่มหากิจกรรมอื่นมาเสริม:
- แฟลชการ์ดคำศัพท์: อันนี้คลาสสิกมาก ซื้อมาเป็นชุดๆ เลยครับ รูปสัตว์ ผลไม้ สี ของใช้ในบ้าน ชี้ให้ดูแล้วก็พูดคำศัพท์นั้นๆ ช้าๆ ชัดๆ แรกๆ ก็ชี้มั่วๆ ไปก่อน หลังๆ เค้าก็เริ่มจำได้เอง
- หนังสือนิทานสองภาษา: ผมจะเลือกเล่มที่มีรูปภาพเยอะๆ สีสวยๆ อ่านภาษาไทยให้ฟังรอบนึงก่อน แล้วก็ค่อยๆ ชี้คำภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มันซ้ำๆ ในเล่มนั้น บางทีก็ชี้รูปแล้วถามว่า “What is this?” แบบง่ายๆ เค้าตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราก็บอกไป
- ดูการ์ตูนภาษาอังกฤษ: อันนี้เด็กชอบมาก! แต่ต้องเลือกหน่อยนะ เอาแบบที่มันพูดช้าๆ คำศัพท์ไม่ยากเกินไป ดูด้วยกันแล้วก็คอยพูดตามตัวการ์ตูน หรือชวนเค้าพูดตาม
- พูดคุยในชีวิตประจำวัน: อันนี้สำคัญเลย พยายามสอดแทรกคำศัพท์ภาษาอังกฤษง่ายๆ เข้าไปในการพูดคุยปกติ เช่น เวลาจะกินข้าวก็ “Let’s eat!” เวลาจะไปอาบน้ำก็ “Bath time!” หรือชี้ของเล่นแล้วบอกชื่อเป็นภาษาอังกฤษ “This is a car.” “That’s a ball.” ไม่ต้องทั้งประโยคยาวๆ ก็ได้ เอาแค่คำๆ ไปก่อน
เจอปัญหาอะไรบ้างไหม?
โอ้โห แน่นอนครับ! ปัญหาหลักๆ เลยคือ:
- ลูกไม่สนใจ: บางวันเค้าก็ไม่อยากเล่นด้วย ไม่อยากฟัง เราก็ต้องปล่อยครับ อย่าไปบังคับ เดี๋ยวจะพาลเกลียดภาษาอังกฤษไปซะก่อน วันไหนอารมณ์ดีค่อยว่ากันใหม่
- เราเองนี่แหละที่ท้อ: บางทีเราก็เหนื่อยจากงาน กลับมาก็อยากพักผ่อน ไม่อยากจะมานั่งสอนอะไรแล้ว แต่ก็ต้องฮึดครับ คิดซะว่าทำเพื่อลูก ทำวันละนิดวันละหน่อยก็ยังดีกว่าไม่ทำเลย
- เรื่องสำเนียง: อันนี้ไม่ต้องกังวลมากครับ ผมเองก็สำเนียงไทยจ๋าเลย 555 แต่ก็พยายามออกเสียงให้ชัดที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้เค้าคุ้นกับเสียงไปก่อน โตขึ้นถ้าเค้าสนใจจริงจังค่อยไปหาทางปรับปรุงสำเนียงทีหลังได้
ผลลัพธ์เป็นยังไง?
ตอนนี้ลูกผมก็เริ่มเข้าใจคำศัพท์เยอะขึ้นนะ เวลาเราพูดคำง่ายๆ เค้าก็เริ่มมีรีแอคชั่น เริ่มชี้ของตามที่เราบอกได้ถูกบ้างแล้ว บางทีก็มีหลุดพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษออกมาเองบ้าง ถึงจะยังไม่เป็นประโยคยาวๆ แต่ก็ถือว่าโอเคเลยสำหรับผม
ที่สำคัญที่สุดคือเค้าดูไม่กลัวภาษาอังกฤษ ไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องน่าเบื่อ อันนี้ผมว่าสำคัญกว่าการที่เค้าจะพูดได้เก่งซะอีกนะ เพราะถ้าเค้าเปิดใจแล้ว การเรียนรู้มันจะง่ายขึ้นเยอะ
ก็ประมาณนี้แหละครับ ประสบการณ์สอนภาษาอังกฤษลูกฉบับบ้านๆ ของผม ใครมีวิธีไหนเด็ดๆ ก็มาแชร์กันได้นะครับ ถือว่าแลกเปลี่ยนกัน
