สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเอง กับการเริ่มหัดภาษาอังกฤษแบบพื้นฐานสุดๆ เลย คือต้องบอกก่อนว่า เมื่อก่อนนะ ภาษาอังกฤษนี่คือศูนย์เลยจริงๆ ไม่กระดิกเลยสักนิดเดียว อ่านก็ไม่ออก ฟังก็ไม่รู้เรื่อง แต่ใจมันอยากจะพัฒนาตัวเองไง เลยคิดว่า เอาน่า ลองดูสักตั้ง!
จุดเริ่มต้นและความตั้งใจ
คือตอนแรกเลยนะ ผมรู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันสำคัญมาก ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องเที่ยว หรือแม้แต่ดูหนังฟังเพลง ถ้าเราได้ภาษาเนี่ย โลกมันจะกว้างขึ้นอีกเยอะเลย ผมก็เลยตัดสินใจว่า “เอาล่ะ! เราจะเริ่มเรียนภาษาอังกฤษอย่างจริงจัง” ตอนนั้นไฟแรงมาก แต่ก็ยังงงๆ ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี
ขั้นตอนที่ผมลองผิดลองถูก
ผมเริ่มจากการหาข้อมูลในเน็ตนี่แหละครับ ดูว่าคนอื่นเขาเริ่มกันยังไงบ้าง ก็ไปเจอหลายวิธีเลย ผมก็ลองเอามาปรับใช้กับตัวเองดู
- ท่องศัพท์พื้นฐาน: ผมเริ่มจากคำศัพท์ง่ายๆ ที่ใช้ในชีวิตประจำวันก่อนเลย พวกคำทักทาย สวัสดี ขอบคุณ ขอโทษ ตัวเลข สี วันในสัปดาห์ อะไรพวกนี้ ผมจดใส่สมุดเล่มเล็กๆ พกติดตัวไว้เลยครับ ว่างเมื่อไหร่ก็หยิบขึ้นมาดู มาท่อง
- เรียนรู้ตัวอักษรและการออกเสียง: อันนี้สำคัญมาก ผมไปหาคลิปสอนออกเสียง A-Z แล้วก็พวก Phonics พื้นฐาน พยายามฟังแล้วก็ออกเสียงตาม แรกๆ ก็ลิ้นแข็งมากครับ ออกเสียงเพี้ยนไปหมด แต่ก็พยายามฝึกไปเรื่อยๆ
- หาแอปพลิเคชันช่วยสอน: ยุคนี้มันดีตรงมีแอปช่วยเยอะแยะ ผมก็ลองโหลดมาเล่นหลายแอปเลยครับ บางแอปก็เป็นเกมคำศัพท์ บางแอปก็สอนไวยากรณ์ง่ายๆ ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ทำให้ไม่เบื่อ
- ดูการ์ตูนหรือหนังสำหรับเด็ก: ผมเริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนครับ พวกการ์ตูนเด็กภาษาอังกฤษ หรือหนังที่ใช้ศัพท์ไม่ยากมาก เปิดซับไตเติ้ลภาษาไทยช่วยช่วงแรกๆ พอเริ่มชินก็ลองเปลี่ยนเป็นซับอังกฤษ หรือไม่ก็ปิดซับไปเลย พยายามจับใจความเอา
- ฝึกพูดกับตัวเอง: อันนี้อาจจะดูแปลกๆ นะ แต่ผมทำจริงๆ คือพยายามนึกประโยคง่ายๆ แล้วพูดออกมาคนเดียว เช่น “This is a book.” “I am hungry.” อะไรแบบนี้ พูดบ่อยๆ ให้ปากมันชิน
- หาเพื่อนคุย: พอเริ่มได้ศัพท์บ้างแล้ว ผมก็พยายามหาโอกาสคุยกับคนที่พอจะพูดภาษาอังกฤษได้บ้าง อาจจะเป็นเพื่อน หรือลองเข้าไปในกลุ่มออนไลน์ที่มีคนฝึกภาษา แรกๆ ก็ตะกุกตะกักน่าดูเลยครับ แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ลอง
อุปสรรคและความท้าทาย
แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลยครับ ช่วงแรกๆ นี่ท้อบ่อยมาก จำศัพท์วันนี้ พรุ่งนี้ลืม! ออกเสียงยังไงก็ไม่เหมือนเจ้าของภาษาซะที แล้วเรื่องไวยากรณ์นี่ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ปวดหัวสุดๆ บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งเอาซะเลย อยากจะล้มเลิกไปหลายครั้งเหมือนกัน
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็นผล
แต่ด้วยความที่พยายามไม่หยุดครับ ค่อยๆ ทำไปทีละเล็กทีละน้อย สิ่งที่ผมสังเกตเห็นได้ชัดเลยคือ ผมเริ่มฟังออกมากขึ้น! จากที่เมื่อก่อนฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลย ก็เริ่มจับคำได้บ้าง เริ่มเข้าใจประโยคง่ายๆ เวลาดูหนัง หรือฟังเพลง แล้วก็เริ่มกล้าพูดมากขึ้น ถึงจะยังผิดๆ ถูกๆ แต่ก็ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ผมจำได้เลย วันที่ผมสามารถสั่งกาแฟเป็นภาษาอังกฤษได้แบบง่ายๆ หรือถามทางชาวต่างชาติได้แบบงูๆ ปลาๆ ตอนนั้นโคตรจะภูมิใจในตัวเองเลยครับ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ จริงๆ นะ
สรุปส่งท้าย
ถึงวันนี้ภาษาอังกฤษของผมก็ยังไม่ได้เทพอะไรมากมายนะครับ ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ แต่ถ้าเทียบกับจุดเริ่มต้นแล้ว ผมว่าผมมาไกลพอสมควรเลย อย่างน้อยก็พอจะเอาตัวรอดได้บ้างเวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษ ผมเชื่อว่าถ้าเราตั้งใจจริงและมีความสม่ำเสมอ ไม่ว่าใครก็สามารถเรียนรู้ภาษาอังกฤษพื้นฐานได้แน่นอนครับ มันอาจจะต้องใช้เวลาและความพยายามหน่อย แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่าจริงๆ ครับเพื่อนๆ ลองดูนะครับ!
