การเริ่มต้นหาคอร์ส
เรื่องมันเริ่มจากที่ผมรู้สึกว่าภาษาอังกฤษตัวเองนี่มันช่างง่อยเปลี้ยเสียเหลือเกิน จะพูดจะจากับใครที ถ้าเป็นฝรั่งนี่แทบจะใบ้กินเลยครับ คิดในใจตลอดว่าต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่น่าจะดีแน่ๆ โดยเฉพาะในยุคนี้สมัยนี้ด้วยนะ
ตอนแรกก็มองๆ หาคอร์สเรียนทั่วไปตามสถาบันแหละครับ แต่ใจหนึ่งก็คิดว่าเราพื้นฐานไม่แน่นเลย ไปเรียนรวมกับคนอื่นกลัวจะตามไม่ทัน กลัวจะอายเขาเปล่าๆ เลยเบนเข็มมาหาแบบตัวต่อตัวดีกว่า อย่างน้อยครูก็จะได้โฟกัสที่เราเต็มที่ สงสัยอะไรก็ถามได้เลย ไม่ต้องเกรงใจใคร
เจอที่ใช่ และเริ่มเรียน
ผมก็เริ่มเลยครับ ลองค้นหาในอินเทอร์เน็ตนี่แหละ พิมพ์ไปตรงๆ เลย “เรียนภาษาอังกฤษตัวต่อตัว” อะไรทำนองนั้น ก็มีขึ้นมาให้เลือกเยอะแยะไปหมดเลยครับ นั่งอ่านรีวิว ดูรายละเอียดของแต่ละที่อยู่หลายวันเหมือนกันนะ จนไปเจอที่หนึ่งที่ดูแล้วเออ น่าจะโอเค ราคาก็พอรับได้ ไม่ได้แพงเว่อร์วังอะไร
พอตัดสินใจได้ปุ๊บ ผมก็ไม่รอช้าครับ ยกหูโทรศัพท์ติดต่อไปเลย สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเรื่องตารางเรียน เรื่องครูผู้สอน คุยกันอยู่พักใหญ่เลยครับ เจ้าหน้าที่เขาก็แนะนำดีนะ ตอบคำถามเคลียร์ทุกอย่าง สุดท้ายก็ตกลงปลงใจลงคอร์สไปจนได้ จ่ายเงินเรียบร้อย ก็นัดวันเริ่มเรียนกันเลย
วันแรกที่ไปเรียนนี่บอกตรงๆ ว่าตื่นเต้นบวกกับประหม่านิดหน่อยครับ กลัวว่าจะพูดไม่ได้ กลัวครูจะดุ แต่พอได้เจอครูจริงๆ แกเป็นกันเองมากครับ ชวนคุยโน่นคุยนี่ ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายลงเยอะเลย
ประสบการณ์ระหว่างเรียน
ช่วงแรกๆ ที่เรียนนี่ ครูจะเน้นปรับพื้นฐานให้แน่นก่อนเลยครับ ตั้งแต่เรื่องการออกเสียง คำศัพท์ง่ายๆ ที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน ไปจนถึงโครงสร้างประโยคเบื้องต้น คือแกจะค่อยๆ สอนไปทีละสเต็ป ไม่ได้เร่งรีบอะไร
- บทเรียนส่วนใหญ่จะเน้นการสนทนาครับ ครูจะพยายามสร้างสถานการณ์จำลองให้เราได้ฝึกพูดจริงๆ
- มีให้ฟังบ้าง อ่านบ้าง แล้วก็สรุปใจความสำคัญ ซึ่งมันช่วยเรื่องความเข้าใจได้เยอะเลย
- การบ้านก็มีบ้างครับ แต่ไม่เยอะจนเกินไป ส่วนใหญ่จะเป็นการให้ไปทบทวนคำศัพท์ หรือลองแต่งประโยคสั้นๆ
สิ่งที่ผมชอบมากคือการที่ครูคอยแก้ไขข้อผิดพลาดให้ทันที ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการออกเสียง หรือแกรมมาร์ที่ใช้ผิด คือถ้าปล่อยผ่านไป เราก็จะไม่รู้ตัวแล้วก็จะใช้ผิดๆ แบบนั้นไปเรื่อยๆ นี่แหละข้อดีของการเรียนตัวต่อตัวเลย
แน่นอนครับว่ามันก็มีช่วงที่ท้อบ้างเหมือนกันนะ โดยเฉพาะเรื่องแกรมมาร์นี่มันเยอะแยะยุบยับไปหมด บางทีเรียนไปก็ลืมไป แต่ครูก็จะคอยให้กำลังใจ แล้วก็พยายามหาวิธีอธิบายให้เราเข้าใจง่ายขึ้น
ผลลัพธ์ที่ได้ และความรู้สึก
หลังจากเรียนไปได้ซักพักใหญ่ๆ ผมก็เริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนะ จากที่เคยอ้ำๆ อึ้งๆ เวลาจะพูด ก็เริ่มกล้าพูดมากขึ้น ถึงจะยังไม่คล่องปรื๋อเหมือนเจ้าของภาษา แต่ก็พอจะสื่อสารเรื่องง่ายๆ ในชีวิตประจำวันได้แล้วล่ะครับ อย่างน้อยไปสั่งกาแฟ สั่งอาหาร หรือถามทางง่ายๆ นี่ก็พอเอาตัวรอดได้แล้ว
ที่สำคัญเลยคือความมั่นใจมันเพิ่มขึ้นเยอะครับ เมื่อก่อนนี่ถ้าเห็นฝรั่งเดินมาแต่ไกล ผมจะพยายามหลบเลยนะ กลัวเขาจะมาถามอะไรแล้วเราตอบไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้ก็รู้สึกเฉยๆ มากขึ้น ถ้าเขาถามมาแล้วเราพอจะตอบได้ ก็จะพยายามตอบดู ผิดถูกก็ค่อยว่ากันอีกที
โดยรวมแล้ว ผมว่าการตัดสินใจลงเรียนคอร์สภาษาอังกฤษตัวต่อตัวครั้งนี้ เป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากครับ มันไม่ใช่แค่ได้ความรู้ภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นนะ แต่มันเหมือนเป็นการเปิดโลกให้ตัวเองด้วย ได้ความมั่นใจกลับคืนมาเยอะเลย ใครที่กำลังลังเลอยู่ หรือรู้สึกว่าภาษาอังกฤษเป็นอุปสรรค ผมว่าลองดูซักตั้งก็ไม่เสียหายนะครับ หาที่ที่เหมาะกับตัวเอง แล้วก็ลุยเลยครับผม!
