สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเองเลยกับเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษ หรือที่หลายคนอาจจะกำลังพยายามกันอยู่ คือต้องบอกก่อนว่าผมเนี่ย ไม่ได้เก่งกาจอะไรมาจากไหนเลยนะ พื้นฐานก็งูๆ ปลาๆ มาตลอดชีวิต
จุดเริ่มต้นและความพยายาม (ที่เคยล้มเหลว)
ตอนแรกๆ เลยนะ ผมก็เหมือนหลายๆ คนนั่นแหละ อยากจะพูดอังกฤษได้คล่องๆ ซื้อหนังสือมาเต็มบ้านเลย ทั้งแกรมมาร์ ทั้งศัพท์ โอ้โห กะว่าชาตินี้ต้องเทพให้ได้ แต่สุดท้ายเป็นไงรู้ไหมครับ? กองไว้ฝุ่นจับ! ใช่ครับ อ่านได้ไม่กี่หน้าก็เบื่อแล้ว ท่องศัพท์ไปก็ลืม ศัพท์บางคำท่องไปไม่รู้จะเอาไปใช้ตอนไหน แกรมมาร์นี่ไม่ต้องพูดถึง เปิดปุ๊บหลับปั๊บ รู้สึกมันยาก มันเยอะ มันน่าเบื่อไปหมด พยายามไปหลายรอบนะ แต่ก็ล้มเลิกกลางคันทุกที รู้สึกท้อใจมาก คิดว่าสงสัยเราคงไม่มีหัวทางนี้จริงๆ
เปลี่ยนวิธีคิด ลงมือทำแบบลูกทุ่งๆ
จนกระทั่งวันนึง มันมีเหตุจำเป็นจริงๆ ที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษแล้วไง ทีนี้จะมานั่งท้อไม่ได้ละ ผมเลยเปลี่ยนวิธีคิดใหม่หมดเลย เลิกพยายามจะเป็นเทพแกรมมาร์ เลิกท่องศัพท์เป็นนกแก้วนกขุนทอง ผมเริ่มจากอะไรง่ายๆ ที่เราชอบก่อนเลย
- เริ่มจากการฟัง: ผมชอบดูหนังฝรั่ง ซีรีส์ฝรั่งอยู่แล้วไง ทีนี้ก็ตั้งใจดูมากขึ้น ตอนแรกก็เปิดซับไทยก่อน ให้พอรู้เรื่อง พอเริ่มคุ้นๆ สำเนียง ก็ลองเปลี่ยนเป็นซับอังกฤษ หรือบางทีก็ลองปิดซับไปเลย แล้วเดาๆ เอาจากท่าทาง จากบริบท มันก็ได้บ้างไม่ได้บ้างนะ แต่รู้สึกสนุกกว่าเดิมเยอะเลย เพลงสากลนี่ก็ตัวช่วยชั้นดีเลยนะ พยายามฟังแล้วร้องตาม แรกๆ ก็ดำน้ำเอา มั่วเนื้อไปเรื่อย แต่หลังๆ เริ่มจับคำได้มากขึ้น
- ฝึกพูดแบบไม่กลัวผิด: อันนี้ยากหน่อยสำหรับคนขี้อายแบบผม ตอนแรกก็พูดกับตัวเองหน้ากระจกนี่แหละครับ บ่นๆ พึมพำๆ เป็นภาษาอังกฤษไปเรื่อยเปื่อย พอเริ่มมั่นใจขึ้นมาหน่อย ก็เริ่มหาเพื่อนคุยที่เป็นฝรั่ง หรือคนไทยที่เก่งอังกฤษ คือไม่ต้องกลัวผิดเลยนะ พูดไปก่อน ผิดช่างมัน! ผมคิดแค่นี้จริงๆ ฝรั่งจริงๆ เขาไม่ได้มานั่งจับผิดแกรมมาร์เราทุกคำหรอก ขอแค่สื่อสารรู้เรื่องก็พอแล้ว
- ใช้มันในชีวิตประจำวัน: ผมพยายามหาโอกาสใช้มันให้ได้มากที่สุด เช่น เวลาเล่นเกม ก็ลองเข้าเซิร์ฟเวอร์ต่างชาติดู เวลาค้นหาข้อมูลอะไรในเน็ต ก็ลองใช้คำค้นเป็นภาษาอังกฤษดูบ้าง หรือแม้แต่เปลี่ยนเมนูโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ มันช่วยให้เราคุ้นเคยกับคำศัพท์ใหม่ๆ ได้เยอะเลย
ผลลัพธ์ที่ได้ (แบบค่อยเป็นค่อยไป)
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ นะ มันเริ่มซึมซับไปเอง จากที่ฟังไม่รู้เรื่องเลย ก็เริ่มจับคำได้ เริ่มเข้าใจประโยค จากที่ตะกุกตะกัก ก็เริ่มพูดได้เป็นประโยคมากขึ้น ไม่ได้คล่องปรื๋อเหมือนเจ้าของภาษานะครับ แต่อย่างน้อยก็สื่อสารได้ดีขึ้นเยอะ กล้าพูดมากขึ้น กล้าที่จะลองผิดลองถูก
แกรมมาร์เอาไว้ทีหลังเลย พอเราเริ่มฟังออก พูดได้บ้างแล้ว ค่อยกลับไปดูแกรมมาร์เสริม มันจะเข้าใจง่ายขึ้นเยอะเลย เพราะเราเห็นตัวอย่างการใช้งานจริงมาแล้ว ไม่ใช่ท่องแต่กฎแห้งๆ
ทุกวันนี้ผมก็ยังเรียนรู้อยู่เรื่อยๆ นะครับ ไม่ได้เก่งเทพเลย แต่ใช้งานในชีวิตประจำวันได้ คุยกับฝรั่งรู้เรื่อง สั่งข้าว สั่งกาแฟ ดูหนังฟังเพลงเข้าใจมากขึ้นเยอะ แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ ใครที่กำลังเริ่มๆ หรือท้ออยู่ ลองเอาวิธีบ้านๆ ของผมไปลองดูนะ ไม่ต้องเป๊ะ ไม่ต้องหรูหรา เอาแค่ให้มันได้ผลก็พอ สู้ๆ ครับ!
