สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเลย กับการเรียน ออนไลน์ ภาษา อังกฤษ เนี่ยแหละครับ เอาจริงๆ นะครับ ผมนี่ก็คนนึงที่รู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันสำคัญจริงๆ ในยุคนี้ ยิ่งทำงานด้วยแล้ว บางทีเจอศัพท์เทคนิค หรือต้องคุยกับฝรั่งบ้างนิดหน่อยนี่ ไปไม่เป็นเลยครับ ฮ่าๆ
จุดเริ่มต้นและความมุ่งมั่น
ตอนแรกที่คิดจะเริ่มเรียนออนไลน์เนี่ย ก็มึนตึ้บเลยครับ! เข้าไปดูในเน็ต โอ้โห… คอร์สเยอะแยะเต็มไปหมด ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี มีทั้งแบบสอนสด แบบวิดีโอ แบบฝึกหัด คือมันละลานตาไปหมด ผมก็เลยเริ่มจากถามเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เคยเรียนมาก่อนว่ามีที่ไหนแนะนำบ้างไหม แล้วก็ลองเข้าไปดูตัวอย่างการสอนของแต่ละที่ครับ บางที่ก็ดูโปรไฟล์ครูดี๊ดี แต่พอเรียนจริง โอ้ย… พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลยก็มีครับ ผมนี่ลองผิดลองถูกอยู่พักใหญ่เลย
ขั้นตอนการเลือกและลงเรียน
หลังจากที่ลองดูหลายๆ ที่ ผมก็เริ่มจับทางได้ว่าตัวเองชอบสไตล์การสอนแบบไหน ผมเน้นที่คนสอนเป็นหลักเลยครับ ต้องเป็นคนที่อธิบายเข้าใจง่าย มีเทคนิคให้จำศัพท์หรือแกรมมาร์ได้ง่ายๆ หน่อย แล้วก็ต้องมีเวลาเรียนที่มันยืดหยุ่นกับเวลาทำงานของผมด้วย สุดท้ายก็ไปเจออยู่คอร์สนึงครับ เห็นรีวิวค่อนข้างดี ครูดูเป็นกันเอง เลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองดูสักตั้ง!
พอสมัครเรียนไปแล้ว ช่วงแรกๆ นี่ไฟแรงมากครับ ตั้งใจเรียนทุกคลาสเลย มีการบ้านก็ทำส่งตลอด ผมจะเตรียมสมุดไว้เล่มนึงเลยครับ จดทุกอย่างที่ครูสอน คำศัพท์ใหม่ๆ ประโยคตัวอย่าง หรือแม้แต่เทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ที่ครูแนะนำ คือจดหมดจริงๆ ครับ เพราะรู้ตัวว่าถ้าไม่จด เดี๋ยวก็ลืม
ระหว่างทางกับการฝึกฝน
เรียนไปสักพัก ก็เริ่มมีท้อบ้างนะครับ บางทีเรียนเรื่องแกรมมาร์ยากๆ ก็รู้สึกว่าทำไมมันเยอะจังวะ จำไม่ได้สักที แต่ผมก็พยายามฮึดสู้ครับ คิดถึงเป้าหมายว่าอยากจะสื่อสารภาษาอังกฤษให้ได้ ผมก็ต้องบังคับตัวเองนะ ตื่นเช้ามาต้องเปิดคอมฯ ต้องทบทวนศัพท์เก่าๆ ก่อนเริ่มบทเรียนใหม่
นอกจากการเรียนในคลาสแล้ว ผมก็พยายามหาอะไรทำเพิ่มเติมครับ เช่น
- ดูหนังฝรั่ง แบบเปิดซับไทยก่อน แล้วค่อยลองปิดซับ หรือเปิดซับอังกฤษตามทีหลัง มันช่วยเรื่องการฟังได้เยอะเลยครับ
- ฟังเพลงสากล แล้วลองแปลเนื้อเพลงดู สนุกดีนะครับ ได้ศัพท์ใหม่ๆ เพียบ
- พยายามคิดเป็นภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน เช่น เห็นของสิ่งนี้ ภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไรนะ?
- ฝึกพูดกับตัวเองหน้ากระจกนี่ทำบ่อยครับ แรกๆ ก็เขินนะ แต่หลังๆ ชิน มันช่วยให้เรากล้าพูดมากขึ้น
ช่วงแรกๆ ที่ฝึกพูดนี่ ลิ้นแข็งมากครับ สำเนียงก็ตลกๆ แต่ก็ไม่ท้อนะ ผมว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนที่เริ่มเรียนภาษาใหม่ ผมพยายามเลียนแบบสำเนียงจากในหนังหรือจากครูที่สอน แรกๆ อาจจะยังไม่เป๊ะ แต่พอทำไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น
ผลลัพธ์และความรู้สึกในปัจจุบัน
จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังเรียนออนไลน์อยู่เรื่อยๆ นะครับ อาจจะไม่ได้เรียนทุกวันเหมือนช่วงแรกๆ แต่ก็พยายามหาเวลาทบทวนและเรียนเพิ่มเติมอยู่เสมอ ถ้าถามว่าผลลัพธ์เป็นยังไง ผมบอกได้เลยว่าดีขึ้นเยอะมากครับ จากที่เมื่อก่อนฟังฝรั่งพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ตอนนี้เริ่มจับใจความได้มากขึ้น กล้าที่จะพูดตอบโต้มากขึ้น ถึงจะยังไม่คล่องปรื๋อเหมือนเจ้าของภาษา แต่ก็ถือว่าพัฒนาไปไกลกว่าจุดเริ่มต้นเยอะเลยครับ
พอเริ่มฟังออก พูดได้บ้างนิดหน่อย โอ้โห… ความมั่นใจมาเลยครับ เวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษในการทำงานก็ไม่ค่อยประหม่าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกว่าโลกมันกว้างขึ้นจริงๆ นะครับ สามารถเข้าถึงข้อมูลข่าวสารต่างๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษได้มากขึ้นด้วย
ผมว่าการเรียนออนไลน์มันสะดวกมากเลยนะ ประหยัดเวลาเดินทาง ไม่ต้องไปถึงสถาบัน แค่มีอินเทอร์เน็ตกับคอมพิวเตอร์หรือมือถือก็เรียนได้แล้ว ใครที่กำลังลังเลอยู่ ผมบอกเลยว่าลองดูครับ ไม่เสียหายหรอก ดีกว่าอยู่เฉยๆ แล้วบ่นว่าภาษาอังกฤษยาก การเริ่มต้นนี่แหละครับสำคัญที่สุด ขอแค่มีความตั้งใจจริง ยังไงก็ทำได้แน่นอนครับ สู้ๆ ครับทุกคน!
